10 Fouten die iedere nieuwe moeder maakt
Niemand is perfect en de jonge moeder (gelukkig) al helemaal niet. We maken dus allemaal weleens fouten. Zoals deze klassiekers bijvoorbeeld.
1. Denken dat je je baby door hebt. Na drie weken worstelen en totale chaos heb je ’t eindelijk voor elkaar: je baby heeft een Ritme (ja ja, met een hoofdletter). Hoera, praise the Lord! Nu wordt ’t makkelijker, daar ben je van overtuigd. Tot je de volgende dag keihard uit je droom gerukt wordt als je tot de conclusie komt dat je kind besloten heeft om alles eens even helemaal anders te gaan doen en je dus gewoon weer helemaal overnieuw kunt beginnen. Daarna weet je: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garanties voor de toekomst. Nooit.
Lees ook: Wat slaapgebrek met je doet (in 10 opmerkelijke punten).
2. 10 Pakken luiers maatje 0 aanschaffen. Aanbieding bij de Kruidvat, dus gelijk maar even flink ingeslagen. Tenslotte, het zal wel even duren voor dat kleine kontje grotere bescherming nodig heeft, toch? Totdat je erachter komt dat baby’s die eerste weken zo ongeveer exploderen qua groei en de poep op dag drie je kindje daarom al langs de benen loopt omdat die miniluiertjes het gewoon niet aan kunnen. En je dus met een voorraadkast vol luiers zit die je een fortuin hebben gekost, maar niet meer kunt gebruiken.
3. Een kledingkast vol maatje 50 aanschaffen. Eigenlijk hetzelfde verhaal als met die luiers. Ja oké, tijdens het shoppen zag je ook heus wel dat die pakjes echt heel, heel klein waren. Maar baby’s zijn toch ook heel, heel klein? En hoe snel kun je nou helemaal groeien? Nou, best wel snel dus. Voor je het weet barst je baby uit die Jip & Janneke newborn boxpakjes voor ‘ie ze goed en wel allemaal aan heeft gehad en zit jij met drie lades vol spul waar je je kind met de beste wil van de wereld gewoon echt niet meer in gepropt krijgt. Zonde, want van dat geld had je zowat zijn eerste jaar universiteit kunnen betalen.
4. Je baby stylen. Oh, je hebt zulke geweldige outfitjes gekocht. Helemaal on trend enzo, hárt-stik-ke leuk. Je hebt je namelijk voorgenomen om je baby altijd mooi aan te kleden. Dus niet gewoon maar van die dertien in een dozijn rompers met een lekker-makkelijk-trainingsbroekje er overheen. No way. Jouw baby wordt fashionbaby. Totdat Junior stelselmatig een hele voeding over zichzelf heen spuugt altijd als ‘m net in z’n outfit hebt gehesen. Of een spuitluier krijgt in z’n hipste jeans op de verjaardag bij Tante Tiny. Na, die eerste maand, als overal gele vlekken in zitten die je er zelfs met zoutzuur niet meer uitgebrand krijgt, vind je jezelf opeens terug bij de Zeeman. Met een winkelmandje vol lekker praktische fleece joggingbroekjes.
5. Je slapende baby wakker maken. Want: het Schema. Of die koffie-afspraak die je eindelijk met je beste vriendin hebt weten te maken. Sorry baby, maar soms moet je je aanpassen. Mama wil ook weleens wat. Zodra je je kind wakker hebt gemaakt, wil mama echter alleen de tijd nog maar terug draaien. Want een slapende baby wakker maken, dat is gewoon echt geen goed idee. Dan maar een uur te laat, of gewoon maandenlang aan huis gekluisterd, maar alles beter dan de rest van de dag bezig een hysterische, schuimbekkende baby tot kalmte te manen.
6. Een slapende baby verplaatsen. Want dat is dan de volgende verkeerde inschatting die je maakt: oké, we blijven thuis, maar dan gaat de baby wel in z’n eigen bedje slapen zodat mama beneden niet op haar tenen hoeft te lopen. Maar ja, kleine baby’s vallen op de raarste plekken zomaar ineens in slaap. Dus dan zit je daar, met een snurkende baby op z’n speelkleed en dan denk je: kom, ik leg ‘m snel even in z’n bedje. Voorzichtig schuif je je armen onder je kind, tilt ‘m op en sluipt naar boven. En dan, op het moment dat dat ruggetje het matras raakt: píng, open zijn die oogjes. En het mondje, in een brul die decibellen haalt die eigenlijk alleen honden nog kunnen horen. Voortaan weet je: als de baby slaapt, niet meer bewegen. Al valt ‘ie op de commode in slaap, jammer dan, dan sta je dus anderhalf uur naast de commode tot ‘ie wakker wordt.
7. Proberen het huishouden te doen. Even de stofzuiger en de dweil er doorheen als de baby op bed ligt. En dan tijdens het volgende slaapje de was en alvast het eten voorbereiden. Efficiënt toch? Absoluut. Maar ook vermoeiend. En gewoon niet zo heel erg leuk. En onnodig ook eigenlijk. Want zo’n kleine baby, dat is al wel genoeg werk. Dus áls ‘ie dan even slaapt, moet jij dat misschien ook doen. Of lekker met een kop thee op de bank. Een rondje Facebooken. In bad. Of gewoon voor je uit staren en naar de stilte luisteren. Dat huishouden komt wel weer. Als je kind 2 is ofzo. Prima.
8. Doen alsof je je weer helemaal normaal voelt. Zo van: ja joh, ik heb even een baby gekregen. No big deal. En nu ben ik weer helemaal mezelf en oke enzo. Want op de één of andere manier hebben we altijd het gevoel dat we ons moeten gedragen alsof er niks gebeurt is. Alsof we dat kind gewoon even tussen de bedrijven door hebben gekregen en het daarna allemaal weer business as usual is. Wat het natuurlijk nooit is. Want we voelen ons helemaal niet normaal. We voelen ons raar en onthand en moe en heerlijk en trots en lelijk en prachtig en vervreemd en sterk en een wrak en nou ja, alles tegelijk en allemachtig-hoe-gaan-we-dit-doen-en-waarom-moet-ik-de-hele-tijd-zo-huilen-en-pas-nu-weet-ik-wat-de-zin-van-het-leven-is-en-waar-is-mijn-oude-leven-toch-gebleven-en-nou-ja-OH-MY-GOD-HELP-enzo. Maar ondertussen hijsen we ons in onze skinnyste skinnyjeans, pleisteren we een perfecte moedersmile op en doen we alsof alles helemaal happy go lucky is. Waarom? Geen idee eigenlijk. Dus misschien gewoon maar niet meer doen.
9. Googlen. Dat je denkt: ik zoek het gewoon éven op. Een píepklein zoekje maar. En dat je dan drie uur later verwilderd en met het schuim op je lippen van je computerscherm opkijkt en ervan overtuigd bent dat je kind minstens drie hele zeldzame afwijkingen heeft en dat je hem in de twee dagen dat ‘ie nu op aarde is op z’n minst al een post traumatische stressstoornis bezorgd hebt omdat je zo’n intens ontaarde moeder bent. Daarom: moeders, step away from the Google. Beter nog: ga internet-detoxen. Minstens een jaar. Daarna ben je doorgaans wel zo zelfverzekerd geworden en is je kind zo uitgedeukt dat je niet meer zo snel in de paniek schiet. Tegen die tijd kun je het internet weer invoeren. Gedoseerd.
10. De helikoptermoeder uithangen. Want: blijf met je poten van mijn baby, ja?! Bijna iedere nieuwe moeder heeft de neiging om als een soort grommende pitbull met druipende tanden om haar pup heen te cirkelen en iedereen die er te dichtbij durft te komen heel hard te bijten. Ook papa dus. Het is een natuurlijke reactie, maar af en toe eventjes in onze mand gaan liggen kan geen kwaad. Resultaat van die monopolydrang is namelijk vaak dat we uiteindelijk overal alleen voor opdraaien, omdat niemand meer een helpende hand durft uit te steken uit angst dat die er direct afgebeten wordt. Ongetwijfeld kun jij het allemaal het beste, maar iemand anders (ja, papa dus), kan ook best prima een luier verschonen (en ach, in een luier die achterstevoren zit kun je ook best poepen). Dus af mama, even liggen.
Lees ook: De 10 geboden van het genootschap van ouders.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
