16 dingen die je alweer vergeten was tot je de tweede krijgt
Hoe trots je bent op dat eerste lachje, maar ook hoe ontzettend niet-sexy kolven ook alweer was. Je weet het allemaal ineens weer als je je tweede kind krijgt.
Nora (nu 7 weken) was vijf dagen oud en besloot de nacht maar gewoon te laten voor wat-ie was. Gelukkig had ik al anderhalf uur geslapen (toch maar mooi meegepikt) toen ze wakker werd en mij de rest van de nacht bezig wist te houden met baby-perikelen als kramp en honger. Hoewel ik van tevoren niet echt had uitgekeken naar weer een paar weken / maanden van gebroken nachten, was ik in de anderhalf jaar tussen mijn oudste en nu alweer vergeten hoe het echt voelde om nachtenlang rondjes te lopen en te functioneren op anderhalf uur slaap. Best gek hoe snel je dat vergeet. Of verdringt. Zo zijn er nog wel een paar zaken die verdwijnen uit je geheugen, totdat baby twee zich aandient.
Lees ook: Dit zijn argumenten om geen tweede kind te krijgen(en toch doe je het!)
1. Hoeveel pijn bevallen doet
Dat je geen geheugen hebt voor pijn moet een slim trucje van moeder natuur zijn om te voorkomen dat de soort uitsterft of zoiets. Daags na de bevalling begint het al een beetje weg te zakken hoe je had gezworen nooit-maar-dan-ook-nooit meer een kind zou krijgen, na een paar weken praat je in clichés als ‘ach ja, weet je, je bent het ook zo weer vergeten’ Totdat je tweede bevalling zich aandient en je ineens weer weet hoe het voelt om een beetje door drie treinen te worden overreden.
2. Hoe fijn een kraamverzorgster is
Ze laat al dat ingewikkelde babygedoe er zo makkelijk uitzien, voorziet je van de lekkerste fruitcocktails en als zij je badkamer boent, ruikt-ie nog drie dagen naar schoonmaakmiddel. En dat weet je allemaal ineens weer als de bel gaat en de kraamverzorgster voor de tweede keer haar intrede doet in je huis. Met het verschil dat je nu ook weet hoe ellendig het is als ze na acht dagen gedag zegt.
3. Hoe ellendig lang een nacht kan duren
Om 1.52 uur hoop je nog dat je vannacht misschien wel zo’n vier uur je ogen dicht kunt doen, om 3.02 uur uur begint die hoop langzaam maar zeker te vervliegen en om 4.59 uur stel je zacht huilend vast dat deze nacht als verloren moet worden beschouwd. Inmiddels doen je voeten pijn van het lopen, ben je schor van de 51e keer ‘slaap kindje slaap’ en heb je het gevoel dat deze nacht geen acht maar achtentwintig uur heeft geduurd.
4. Hoe heerlijk het voelt
Dat gevoel van een mini-hoofdje op je schouder. Een zacht snuivend babyneusje in je nek. Een wriemelend babylijfje tegen je borst. Een überklein knuistje dat zich om je vinger klemt. Pas als je met je kersverse newborn in je armen zit, herinner je je weer écht hoe heerlijk dat voelt.
5. Hoe druk je je kunt maken om tien gram aankomen
Nu je eerste kind de tien kilo al zo’n beetje gepasseerd is, maal je niet meer om honderd gram meer of minder. En ben je allang vergeten hoe je je in het begin druk maakte om tien gram aankomen. Totdat nummer twee z’n intrede doet, dan.
6. Dat ze al-tijd spugen als het niet uitkomt
Drie dagen van tevoren heb je al bedacht welk schattig pakje mini-you aan krijgt naar de verjaardag van je moeder. Op de dag zelf hijs je ‘m zorgvuldig in de bewuste kledij, pak je ‘m in in hydrofielluiers te voorkoming van spuugvlekken en dan net, nét, als je ‘m in z’n maxi-cosi legt besluit-ie de hele voeding maar eens even te retourneren / produceert-ie de big bang en kun je de schattige kleertjes in elk geval tijdelijk en hoogstwaarschijnlijk voor altijd gedag zeggen. O ja, zó werkte dat met baby’s…
7. Hoe eindeloos lang je kunt googlen
Aangezien je oudste kind de extreem breekbare fase wel zo’n beetje voorbij is, lig je niet wakker van een griepje of vlekje. Maar dan komt je tweede kind en google je weer hele avonden op dingen als ‘baby ontstoken oogje’, ‘borstvoeding wel of geen druiven’ en ‘rood vlekje gevaarlijk’.
8. Hoeveel pijn borstvoeding in het begin doet…
Baby’s, dat zijn dus eigenlijk helemaal niet de schattige miniwezentjes die ze lijken te zijn. Eigenlijk zijn het kleine piranha’s die met de zuigkracht van een stofzuiger op krachtstroom melk tot zich proberen te nemen. Dat ze daarbij je halve tepel meenemen, interesseert ze uiteraard geen biet. Dat jij je tong aan flarden bijt in een poging niet te schreeuwen ook niet. Ondertussen vraag je je af hoe je dit in vredesnaam vergeten kon zijn.
9. …maar ook de kick als het eenmaal lukt
Drie uur kolven voor één cc melk, stuwing tot je tenen, bloedende tepelkloven – borstvoeding is in het begin echt een enorm feest. Maar dan komt het moment dat je niet meer door het dak gaat van de pijn, je kind liters melk wegklokt alsof-ie nooit anders heeft gedaan en achteraf zo verzadigd in slaap valt dat je er gewoon een kick van krijgt. Ook dát was je jammer genoeg vergeten.
10. Hoe weinig er uit je handen komt
Er zijn zo van die mijlpalen in een babyleven: het eerste lachje, de eerste keer doorslapen, en vooral ook het moment dat je kind zelf een fles kan vasthouden. Stel, je hebt de borstvoeding tegen die tijd vaarwel gezegd, dan geeft die laatste mijlpaal je je leven terug. En op een of andere manier vergeet je heel makkelijk de tijd ervoor. Totdat je weer een baby hebt en je er opnieuw achterkomt hoe weinig er uit je handen komt als je zestien keer per dag aan het voeden bent.
11. Hoe handig het is als je kind in een winkelwagentje kan zitten
Met junior 1 scheur je in hoog tempo door de plaatselijke supermarkt. Kind in het zitje en gas geven. Maar zo’n pasgeboren baby, die prop je dus nog niet in zo’n zitje. Die moet met autostoel en al in het wagentje. Waardoor er ruimte overblijft voor exact twee bananen en een (overigens zeer welverdiende) reep Tony Chocolonely. En dat wist je wel, want je hebt het eerder meegemaakt, maar toch verbaas je je er weer over hoe onhandig dit is. Daar staat wel tegenover dat je ook was vergeten hoe praktisch het is dat je je slapende kind gewoon met stoel en al uit de auto kunt halen.
12. Hoe je kunt speuren naar dat eerste lachje
Als je eerlijk bent moet je toegeven dat je het je niet eens elke keer echt opvalt als je oudste naar je lacht. Je registreert het wel, maar hysterisch trots ben je nou ook weer niet. Omdat het nogal vaak gebeurt. Maar dan komt baby twee en hang je zo rond de zes weken weer kirrend en speurend boven de box op zoek naar dat eerste, voorzichtige lachje. Om vervolgens van pure trots in tranen uit te barsten als het eenmaal doorbreekt.
13. Hoe ontzettend niet-sexy kolven is
Doutzen mag het dan voor elkaar krijgen het er bijkans erotisch uit te laten zien, voor gewone stervelingen behoort kolven tot de top tien minst sexy bezigheden ever. En dat weet je ineens weer als je je kolf voor de tweede ronde tevoorschijn haalt.
14. Hoe moe je kunt zijn
Met een beetje geluk slaapt je oudste kind al een jaartje of wat door. Moet je er ’s nachts eens uit, dan ben je de dag erna misschien een beetje moe, maar meer ook niet. En dan heb je opnieuw een baby, ben je minstens drie keer per nacht wakker (en dat noem je dan nog een goede nacht ook) en weet je hoe het ook alweer voelde om echt, écht moe te zijn.
15. Naweeën
In de categorie ‘je vergeet de pijn’ vallen niet alleen echte weeën, maar ook die little fuckers die je nog teisteren als de buit allang binnen is: naweeën. Hoe je dat precies kon vergeten weet je zelf ook niet als je daags na de bevalling nog puffend door het huis gaat.
16. Hoe snel ze niet meer mini zijn
Bij het begrip ‘baby’ denk je, nu je een dreumes / peuter / kleuter hebt, al snel aan een piepklein mini-wezen dat minstens een jaar heel erg mini blijft. Totdat het mini-wezen een paar weken oud is, je met enige weemoed maat 50 alweer opbergt en ineens weer weet hoe snel een mini-wezen best wel groot wordt.
