20 dingen die ik sinds de kinderen al-tijd kwijt ben. Aaarghhh!

Franke

25.09.2019 05:00

Telefoon, schoenen, drinkbekers: maakt niet uit wat, met kinderen zijn er genoeg dingen die af en toe van de aardbodem verdwijnen. Waar. Zijn. Die. Klotesleutels. Nou?!?!

Lees ook: De tien verschillende moedertypes die ik de afgelopen vijf jaar tegenkwam

Van nature ben ik hartstikke georganiseerd. Nooit wat kwijt, alles een vaste plek in huis, strakke boodschappenlijstjes, spullen keurig opgeborgen en gelabeld. Maar nu mijn kinderen Puk (4) en Olle (2) vrij door het huis rond bewegen (ik kan ze moeilijk opsluiten in het kolenhok), ben ik dus van alles stelselmatig kwijt. Af en toe trek ik van frustratie de haren uit mijn kop als ik iets weer niet kan vinden. Dan haal ik kokend van woede het hele huis overhoop en staat drie man gezin me hulpeloos aan te kijken. Hopeloos. Gewoon, hopeloos.

Sleutels dus

Zo leuk, net als papa ‘toe-toe starten’ en ‘broemen’ door het huis. Kan ik ze vervolgens weer uit een regenlaars of plantenbak hengelen. Om maar wat te noemen.

Puks hippe spijkerjack

Handig joh, zo’n Zara-jas. Vooral omdat minstens acht andere moeders uit de klas dat ook dachten. De hele klas heeft net als Puk overigens ook maat 5-6, want die Hollandse kleuterklonten zijn niet in maatje 4 te proppen. Die jas was kwijt, gevonden, met Abi mee naar huis (die bleek er opeens drie te hebben), kwijt, gevonden, kwijt, gevonden. De laatste schooldag: kwijt. Heb van ellende een willekeurig exemplaar uit de gevonden voorwerpen-bak gevist. Toen niemand het zag.

Reservesleutels

Ik bid God elke dag op mijn blote knietjes dat ik de reservesleutels van de mamafiets, auto en huis niet nodig heb, vooralsnog. Want: keine blasse ahnung waar die dingen zijn.

De bananenhouder

Sowieso een bizar voorwerp, maar blijkbaar is er op school ook nog eens een bananenhouder-ontvreemder actief. Die van Floris en Julius zijn namelijk óók op zeer mysterieuze wijze verdwenen. Anyways, die banaan gaat na de zomervakantie naakt de tussendoortjesbak in.

De drinkbeker

Prachtig gelabeld met een vaatwasmachinebestendige sticker. Maar die kwam op een gegeven moment niet meer mee naar huis. Einde oefening.

Mijn peperdure zonnebril

Mijn prachtige Versace-in-de-uitverkoop-van-de-uitverkoop-bij-een-outlet… Die vervang ik niet zo snel. Dacht eerst dat ik er zelf schuldig aan was, tot ik de zonnebril van mijn dochter in de Buxus vond met een afgebroken pootje. Ik vermoed tóch een kinderincidentje, hiero. Al blijft dit voorlopig nog even een cold case.

Winkelwagenmuntjes

Heb ooit een hele stapel bij de counter gescoord, maar op de een of andere manier gebeurt het al-tijd dat ik voor een karretje sta. Met 2 kinderen én een boodschappentas in mijn armen. Maar zonder zo’n ding.

De inhoud van mijn portemonnee

Olle vindt het hartstikke geinig om al die kaartjes eruit te trekken. Alleen minder grappig als mama bij de kassa staat met € 140 aan boodschappen en er blijkt NIETS in die portemonnee te zitten…

Mijn telefoon

Tip: Puk gebruikt nu mijn oude telefoon zonder simkaart, waarmee je wél internetbereik hebt. Kan zij naar haar verrassings-ei-filmpjes kijken en mama gewoon even rustig appen met haar eigen telefoon. En daar mag nie-mand meer aan komen. Amme nooit niet!

Inschrijfformulieren

Van school, de crèche, BSO, zwemles. Stiekem denk ik dat dit een psychologisch dingetje van mezelf is. Een soort blinde vlek, ofzo.

Aanstekers

Jaja, ik moet stoppen met roken, helemaal gelijk in. Dus ik hou er al over op.

Pennen

Boodschappen krabbel ik tegenwoordig uit pure arremoe maar op een velletje met een uitgedroogde viltstift.

Boodschappenlijstjes

Niet dat dat wat uitmaakt overigens, die uitgedroogde vilstift-lijstjes, want ik kom er in de super pas achter dat ik het foute lijstje bij me heb. Of een krabbeltje van Puk.

Olles ene schoen

Ik overdrijf niet, daar heb ik we-ken naar lopen zoeken. Gevaarlijk, want momenteel groeien zijn voeten een maat per week. Waar ik ‘m uiteindelijk vond? In het klepje van zijn auto-loop-fiets-ding. Samen met een drinkbeker en een beschimmelde banaan.

Paspoorten

Om de een of andere reden zijn die dingen magisch voor de kinderen. Nu liggen ze op 2 meter hoog achterin de kast in een speciale la, maar ik vrees dat ze zelfs daar niet veilig zijn.

Sokken

Leuk, die kindersokken, maar vaak als ze zo’n bosje koopt voor een zacht prijsje, hebben ze allemaal een andere print. Ik vermoed dat de wasmachine die dingen opvreet. En dus lopen mijn kinderen erbij als Pipi Langkous. Wat de kinderen zelf heel leuk vinden, maar mij af en toe scheve blikken van medemoeders oplevert.

Elastiekjes

Elke dag begint Puk met een keurige paardenstaart. Om huiswaarts te keren met krakershaar vol klitten. Het is gewoon onbegonnen werk, mensen. Onbegonnen werk.

Spenen

We hebben er zeker een stuk of 8, maar als je er eentje nodig hebt, zijn ze schier onvindbaar. Tip: schuif het bedje even opzij, dan komt het gros zó het ledikantje uit rollen. Het bakje op de crèche checken wil ook weleens helpen.

Mama’s mooie hakken

Die liggen regelmatig bij Puk op de kamer, als ze weer eens vadertje-en-moedertje heeft gespeeld. Prima, maar zet ze gewoon effe terug, ja! (Niet dat ik ze veel draag, overigens, maar het gaat gewoon om het idee).