7 Dingen die je pas waardeert van baby’s als je een peuter hebt
Als je een baby hebt is het leven soms erg zwaar en vraag je je af wanneer het nou eindelijk makkelijker wordt. Maar dan wordt je kind ouder en besef je dat het destijds eigenlijk allemaal best eenvoudig was.
* Baby’s slapen veel. Toegegeven, er is vaak geen peil te trekken op hun slaapritme, je bent uren bezig om ze in slaap te hopsen, wiegen, zingen en ze worden ’s nachts vaak wakker, maar als je hun slaapuren bij elkaar optelt, slapen baby’s door de bank genomen best wel veel. Een peuter daarentegen zorgt er écht voor dat je officieel de zombiestatus bereikt. Peuters besluiten namelijk op een gegeven moment (lees: veel te snel) dat ze geen middagslaapje meer nodig hebben. Wat betekent dat het enige moment dat jij een klein beetje kunt bijkomen verleden tijd is. Bovendien is de belofte uit al die babybijbels dat je kind tegen de tijd dat het twee jaar is ruimschoots doorslaapt een vuile leugen. Peuters worden namelijk nog steeds de héle tijd ’s nachts wakker. Omdat ze eng gedroomd hebben bijvoorbeeld. Of omdat hun grote teen jeukt. Of omdat ze met oma willen Facetimen. Van babyslaap word je gek. Maar peuterslaap duwt je over het randje.
LEES OOK: 31 First world problems van een baby.
* Baby’s zijn stiller dan je je realiseert. Soms denk je dat je trommelvliezen zullen barsten van al dat gehuil. Maar het voordeel is: baby’s huilen eigenlijk alleen maar functioneel. Omdat ze honger hebben, moe zijn, een vieze luier of pijn hebben. Dat is vervelend, maar doorgaans vrij makkelijk op te lossen. Wanneer het weer stil is. Zalig stil. Peuters daarentegen produceren een nimmer aflatende stroom van geluid. Hard geluid. Peuters huilen namelijk ook. Maar dan om niks. En de hele tijd. Schreeuwen doen ze ook. En zingen. Neuriën. En op een gegeven moment gaat ze praten. Waar ze vanaf dan dus helemaal NOOIT meer mee ophouden.
* Baby’s hebben eenvoudige behoeften. Het enige moeilijke bij een baby is uitvinden wat die behoeften precies zijn en wanneer. Eten, slapen, poepen, knuffelen. Je enige taak is eigenlijk de baby in leven te houden. Maar als je eenmaal door hebt hoe je dat voor elkaar krijgt, zit je gebakken en loopt het leven weer van een leien dakje. Maar dan komt de peutertijd. Nu moet je nog steeds alle dingen doen die je deed toen je kind nog een baby was, maar tegelijkertijd moet je nu ook het hoofd zien te bieden aan onbegrijpelijke emotionele uitbarstingen, ontluikende onafhankelijkheid die zwaar bevochten wordt, zindelijkheidstraining en het moeten bijbrengen van de nodige sociale capaciteiten. Een gebruiksaanwijzing zou geen overbodige luxe zijn.
* Je kunt vrij makkelijk weg met een baby. Die eerste paar keer levert het je klotsende oksels op als je op pad gaat met je baby, maar al snel draai je je hand niet meer om voor de weekboodschappen terwijl je kind vredig slaapt in de wandelwagen. Afspreken met vriendinnen in dat leuke lunchtentje kan prima, aangezien je best met één hand je cappuccino kunt drinken en met je andere je baby op schoot kunt houden. Voor je het weet gooi je je kind en de luiertas over je schouder en ben je de deur uit. Met een peuter is het echter een heel ander verhaal. Peuters willen doorgaans namelijk altijd de kant op waar jij niet heen wilt. Ze zijn mobiel en verbazend snel, wat resulteert in regelmatige achtervolgingspogingen op straat, in de supermarkt en door café’s. Stilzitten kunnen ze niet, dus voor je cappuccino goed en wel geserveerd is heeft je kind dat leuke lunchtentje al helemaal op stelten gezet en ren jij, na het neersmijten van wat kleingeld op de bar, met het schaamrood op je kaken de zaak uit.
* Baby’s zijn honkvast. Omdat ze nog niet de motorische capaciteit hebben om eigenhandig vooruit te komen. Wat bijzonder praktisch is, omdat je daardoor zeker weet dat je je baby altijd zult aantreffen op de plek waar je ‘m had achtergelaten. Nieuwe ouders kunnen vaak niet wachten tot hun kind mobiel wordt, maar ouders die eenmaal een kind hebben dat zich zelf kan voortbewegen, ouders die een groot deel van hun tijd besteden aan het proberen te vangen van hun peuter weten echter dat er heel wat te zeggen is voor een trage motorische ontwikkeling. Je weet namelijk pas wat stress is als je moet leven in de constante angst dat je kind zich in de twee seconden dat jij je omdraait om de kat van het aanrecht te jagen van de trap heeft gestort of de voordeur van het slot heeft gehaald en inmiddels drie straten verderop op de bus is gestapt.
* Je huis blijft redelijk schoon met een baby. Oke, je hebt veel was in de projectielspuug,- en poepfase en er is altijd wel een fles of een kolfapparaat dat schoon gemaakt moet worden, maar dat valt allemaal in het niet bij de ongelooflijke puinhoop die een peuter veroorzaakt. Ook al heb je net gedweild en alles afgesopt, op de één of andere manier blijf je een half een uur later toch alweer plakken aan het parket en zitten er grote plakkaten pindakaas op de bank. Bovendien vinden peuters het leuk om al hun speelgoed door de kamer te smijten, gewoon omdat het kan. Er gaat drie keer per dag een glas melk of limonade om en de huisdieren zijn zo gestrest door de kleine terrorist dat ze spontaan drie keer zoveel haar verliezen als normaal. Hoe je ook je best doet om je huis schoon te houden, je peuter zal nog harder proberen om het weer smerig te krijgen. Met succes.
* Baby’s ruiken heerlijk. Als ze echt nog heel klein zijn een beetje als versgebakken brood en daarna naar wasmiddel en babyzeep. Even ruiken aan dat hoofdje en al je stress en zorgen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Geniet ervan want voor je het weet is je kind een peuter. En de enige lucht die hij dan verspreidt is die van verschraalde urine, opgedroogd snot en oude scheten.
LEES OOK: 12 Gouden wetten uit het leven van een dreumes.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
