De 8 redenen waarom ik misschien liever een vader was geweest.
Ja, ik ken ze ook hoor. Moeders die zeggen dat het moederschap het mooiste is wat ze is overkomen. Ik ben het vaak wel met ze eens hoor, trouwens. Maar eigenlijk kijk ik bijna nooit met een totaal ontspannen gevoel naar hoe ik zelf als moeder omga met mijn kinderen. Er is teveel onzekerheid, verbijstering en verbazing over wat me nu toch allemaal weer is overkomen. Ik kijk wel totaal ontspannen naar vaders. Want vaders hebben een soort laissez faire over zich die ik bij mezelf als moeder te weinig bespeur. Daarom neem ik mezelf regelmatig voor me meer te gedragen als een vader.
Lees ook: Wat je absoluut moet weten over jonge vaders
1. Vaders interesseert het vaak een stuk minder of een kind wel groenten eet. Of tanden poetst.
Ik reis regelmatig voor mijn werk. Vorig jaar was ik een keer tien dagen achter elkaar weg. ‘We hebben een paar keer tandjes gepoetst’, biechtte mijn dochter bij thuiskomst op. Ik spoedde me met de kroost naar de tandarts, klaar voor hun eerste vulling/brug/volledig kunstgebit. En wat denk je: geen gaatjes. Schouderophalend sloeg de vader dit alles gaande. Hij had niet weer een jaar van zijn leven verloren door een stressaanval. Ik wel.
2. Vaders worden altijd uit de brand geholpen.
Ik hoor je denken: door moeders. Klopt. Laatst nog op een terras, zag ik een vader die met een grote laars bier en de baby in de kinderwagen voor zich uit zat te turen. Uiterst tevreden. Trots. Tot de kleine spruit het op een redeloos brullen zette. Door merg en been ging het gegil. Maar natuurlijk kwam daar snel een einde aan. Een moeder die verderop met haar vriendinnen verliefd in haar kinderwagen zat te turen, had nog een extra fles melk bij zich. En een extra doekje voor het boertje. En een extra luier.
3. Een vader komt met veel meer weg – deel I.
Deze vertelde een collega mij eens: haar man was het kinderzitje vergeten op zijn fiets te zetten en besloot de peuterdochter daarom in zijn rugzak naar huis te vervoeren vanaf de crèche. Zie je een vrouw nooit doen. We zouden onszelf veroordelen. En elkaar. Vaders hebben doorgaans minder angst voor gevaar. Ik zie ook altijd vaders fietsen met grotere kinderen die losjes op de bagagedrager staan. Of peuters in hun stuurkrat hebben zitten. Terwijl ze lachend aan het bellen zijn, manoeuvreren ze zich over een drukke kruising, met een boodschappentas of twee aan het stuur.
4. Een vader komt met veel meer weg – deel II.
Mijn man draait op zijn imposante muziekinstallatie op zaterdagochtend vreselijk harde techno. Dat deed hij ook toen we nog baby’s in de box hadden liggen, al werd het volume toen wel aangepast aan de tere trommelvliesjes van de zoon en dochter. Mijn kinderen weten inmiddels niet beter dan dat dit tot de mogelijkheden hoort als mijn man ontwaakt. Maar je moet ze eens horen als ik muziek opzet die ik wil horen. Dan klagen en gillen ze zo hard, dat ik niet weet hoe gauw ik de luister-cd van Jip en Janneke op moet zetten. Maar misschien heb ik wel gewoon een heel erg slechte muzieksmaak.
5. Een vader kan zijn hoofd er beter bijhouden.
Ook als de baby een paar weken oud is, mag (en kan) een vader gewoon weer praten over die prachtige deal die hij op zijn werk heeft gesloten. Of over voetbal. Terwijl jij nog aan het herstellen bent van die pijnlijke en overdonderende ervaring (de bevalling), verkeert de vader hormoontechnisch in stabiele toestand. En die vader kan jou helpen de grootste kraampaniek te overwinnen. Want ook hij weet het niet, maar samen sta je sterk.
6. Een vader kan bier drinken tot hij een ons weegt, en mag daarna nog harde boeren laten ook.
Deze hoorde ik dit weekeinde nog tijdens een verjaardagsfeestje in het park. Een moeder nam een biertje uit de koelbox. Ze keek schichtig om zich heen en sprak: ‘Ik ben echt een heel erg slechte moeder dat ik hier met mijn kinderen in het park ben en bier drink.’ Doe even normaal, wilde ik schreeuwen. Maar dat deed de vader van haar kinderen gelukkig al.
7. Nog even over boeren laten: de poep- en plashumor tussen vaders en kinderen, die waarderen de meeste moeders niet.
Trek eens aan mijn vinger?, hoor ik hier thuis regelmatig. Daarop volgt uiteraard een pruttelende wind, en een bulderlach (de vader) en uit twee monden kleutergegier. Ik zou willen dat ik begreep wat dáár nou lachen aan is.
8. Een vader kan beter relativeren.
Vaders met een schuldgevoel, omdat ze een weekeindje weg gaan of vijf avonden achter elkaar te laat thuiskomen om de kinderen ’s avonds in bed te kunnen leggen. Kennen jullie ze? Ik niet. Moeders en hun schuldgevoel daarentegen? Het is die navelstreng, mensen, de navelstreng. Wat dat betreft zou ik echt willen dat ik soms een vader was.
