Als je kind opeens spoken ziet. WTF?! Doodeng!
Franke is best nuchter, vindt ze zelf, maar kan er toch niet omheen dat haar dochter soms iets uit een andere wereld leek op te pikken toen ze jong was. Het joeg Franke af en toe de stuipen op het lijf…
Lees ook: Volle maan! Jetzt geht lóóósss vannacht!
Ik denk dat ze anderhalf was, een echte dreumes die nog niet goed kon praten in volzinnen. Ze was met papa alleen thuis. We woonden in een flat, met een garage eronder. Puk wees naar de deur, zei: ‘Mama’, waarop ik drie minuten later het huis binnen stapte. Het was voor haar onmogelijk om me gezien te hebben. En als het bij één keer was gebleven, was het vast een gevalletje toeval geweest. Maar dat was het niet. Ze deed het vaker, en altijd was haar ‘Mama!’ spot on. Zo plotseling als dit fenomeen ontstond, zo plotseling hield-ie ook weer op. We hielden het maar op een hoog sensitieve periode waarin ze wat meer aanvoelde dan wij, broodnuchtere ouders.
Toen Puk een jaartje of 2, 3 was, was er een voorvalletje bij oma thuis. Ze logeerde bij mijn moeder, die in de buurt van Rotterdam woont, een feit waarvan Puk niet op de hoogte was. Ergens tijdens het kleuren keek ze oma aan en zei: ‘Oma, woon jij dicht bij Rotterdam? Ik heb hier ook gewoond, in Rotterdam, voordat papa, mama, jij en opa geboren waren. Ik had kinderen en was de hele dag druk met kleren wassen.’ Oma viel van d’r kruk en wist to-taal niet hoe ze hierop moest reageren, dus knikte ze maar wat en hmmhmm-de een beetje. Mijn dochter hield er ook meteen over op. Oma wilde het gesprek niet stimuleren. Niet omdat ze ertegen was, maar omdat ze oprecht geen idee had wat ze ermee aan moest.
Het meest bizarre voorval vond nog niet zo lang geleden plaats. Terwijl ik dacht dat je in de loop der jaren juist minder ontvankelijk wordt voor dit soort dingen (althans, dat is wat ik lees op internet), lijken ze bij Puk juist gedetailleerder en sterker te worden. Wat er gebeurde: Puk zat in de auto met papa. Opeens zei ze: ‘Hoor jij dat nou ook?’ Waarop mijn man antwoordde: ‘Waar heb je het over? Ik hoor niets.’ ‘Dat meisje, op de achterbank,’ zei Puk, en zette een hoog meisjesstemmetje op. Ze zegt: “Hier ben ik!”’ Manlief schrok zich de vellen, maar Puk zelf bleek er niet echt onder de indruk. Of ze het meisje ook zag zitten, daar op de achterbank, vroeg manlief. ‘Nee, natuurlijk niet pap,’ antwoordde Puk. Daarmee was de case closed.
Ik vond het maar doodeng. Wat als ze vaker stemmen hoort, maar ons er niet over vertelt? Of wat als er nou echt een meisje op die achterbank zat, een meisje dat af en toe bij mijn dochter in de buurt is? En zou het kwaad kunnen? Is mijn dochter knettergek en ziet ze ze vliegen? Is dit een onschuldig gevalletje fantasie? Ze zegt het met zo’n gemakkelijkheid, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En wat als ze het nou niet verzint? Bestaan er echt fenomenen als geesten of entiteiten uit een ander universum? Twijfel twijfel, want ik geloofde toch niet? Of wel?! Mindfuck!
We doen er voorlopig maar niets mee, deze incidentele paranormale gebeurtenissen. We houden het er maar op dat mijn dochter zo eens in het jaar, anderhalf jaar, zo’n dingetje heeft. Alsof ze dan een periode ontvankelijk is, ofzo. We hebben er tot op heden niets aan gedaan, omdat we niet het idee hebben dat ze er zelf last van heeft. Voorlopig willen we niet iets stimuleren waarvan we niet weten wat het precies is. Iets echts of fantasie, iets wat even aanwezig is en dan weer niet. Het zijn maar kleine incidenten, het is niet zo dat ze continu voorkomen. Dat ze de halve nacht spoken bij d’r bed moet verjagen, aura’s ziet of eindeloze discussies aangaat met dode mensen. Mocht ze opeens dingen gaan zeggen als: ‘I see dead people’, dan zien we wel weer verder. Tot die tijd blijft ons meisje gewoon een meisje dat alles prima op orde heeft en haar ouders en grootouders af en toe de stuipen op het lijft jaagt. BOEHOEHOEHOE!!!!
En, hebben jullie weleens iets bovennatuurlijks met je kind meegemaakt? Of een situatie waarvan je dacht: eng!!!! Laat het ons weten op onze Facebook-pagina.
Meer lezen van Franke of op zoek naar een geweldig kraamcadeau?
Bestel hier haar boek Ik denk dat ik het wel kan, hét handboek voor kersverse moeders.
