Clementine: “Vanaf dag één dat Leon ziek werd, kwam je ons helpen.”

Clementine bedankt haar schoonmoeder voor de ontroerende hulp die ze kreeg toen haar man Leon op sterven lag. “Het was jouw zoon die dood ging, maar je zorgde ook voor mij en de kinderen.”

Hallo lieve schoonmama,

Ik wil je bedanken voor alles wat je hebt gedaan toen mijn man Leon op sterven lag. Het was jouw zoon, jouw kind, en je zorgde voor hem als voor een pasgeboren baby. Maar wat ik zo bijzonder vind, is dat je door al je verdriet heen oog bleef houden voor mij en de kinderen. Onze kleine kinderen, nog maar 3, 5, en 6 jaar oud, die hun vader in heel korte tijd zagen aftakelen van een stoere vent naar een kankerpatiënt.

Vanaf dag een dat we de diagnose kregen en er meteen geen hoop meer was, ontfermde je je over de vrijdag. Elke vrijdag kwam je langs, mijn vrije dag, en mochten Leon en ik doen wat we wilden, jij zorgde voor de kinderen van morgens vroeg tot ’s avonds laat. Toen Leon nog goed was, gingen we samen weg, of met een van de kinderen iets bijzonders doen. En toen hij het heel zwaar had, had ik zo mijn handen vrij om voor hem te zorgen – of om er juist heel even weg te zijn, van dat verdriet.