Designerbaby’s op bestelling uit de fabriek? Zou dat even relaxed zijn!
Zodra vrouwen kinderen krijgen, lopen ze achterstand op. Er zit maar één ding op om gelijk te blijven aan mannen: stoppen met baren. Baby’s uit de fabriek, het lijkt Franke wel wat. Want: geen uitgescheurd lichaam, geen salarisachterstand, geen gedoe. Heerlijk, toch?
LEES OOK: Brief aan alle toekomstige ouders (plus: de dingen waarvan je nu extra moet genieten!)
Onlangs verscheen er een lijvig en interessant stuk op De Correspondent over gelijkheid van vrouwen: Vrouw, wil je gelijkheid? Stop met baren. Het stuk staat boordevol onderzoeken, grafieken en interessante wetenswaardigheden. De conclusie was: wil je als vrouw eindeloos studeren, carrière maken, een huis kopen, op wereldreis, én net zoveel blijven verdienen als mannen, dan zit er maar één ding op; geen kinderen meer baren. Want baby’s laten groeien in je buik is een risico voor je gezondheid, het kost tijd en energie. Bovendien moet je je werk verlaten om de baby te baren en bij te komen van de zwangerschap. En daarna komt de zorg voor de baby een groot deel neer op de moeder als de baby er eenmaal is. Aandacht en tijd die ze in plaats van zorgen ook zou kunnen besteden aan werken, netwerken, investeren in de carrière. De carrière-achterstand die vrouwen oplopen vanaf het moment dat er een baby in de buik groeit, wordt nooit meer ingehaald, is de conclusie.
Als vrouwen altijd een achterstand op mannen zullen blijven houden zolang ze zwanger worden en kinderen baren, dan is er maar één oplossing. Ik las termen als ‘bevruchting op een petrischaaltje’, ‘embryotech’ en ‘biotechnologie’ en ‘artificiële baarmoeders’ en droomde weg. Ik zag het opeens heel helder voor me. Stel je voor. Samen met je keurig op elkaars DNA afgestemde geliefde heb je besloten ervoor te gaan: jullie liefdesbaby. Je vraagt hem zijn kwakje in een Tupperware-bakje op te vangen (of bestelt donorzaad) en vraagt een kakelvers eitje op bij het lab dat je hebt laten oogsten toen-ie perfect was van kwaliteit. Je vinkt op MyPerfectBaby.org je designerbaby op bestelling aan: bijvoorbeeld een blond meisje met groene ogen en sproetjes, I.Q. van 180 en het muzikale talent van je man, minus de enge ziektes van je vaders kant. Daarna laat je je baby bezorgen bij TheBabyFactory, waar je een pod (met kek tijgerprintje aan de buitenkant) hebt gehuurd voor de komende negen maanden. Je sluit je app aan op de pod van je baby, zodat je alles kunt volgen en leunt lekker achterover – eh nee, pardon, gaat aan het werk, natuurlijk.
Ja hola, zeg je nu, maar hoe zit dat dan met de wonderen van de natuur? Met de nacht vol passie, vol liefde en vuur? De magie van een baby voelen groeien in je schoot? De magisch kracht van de oermoeder die leven schenkt? Ja, heel mooi allemaal, maar stel je nu even voor: geen bekkeninstabiliteit, zwakke blaas, kotssessies op onhandige momenten, aangetast denkvermogen, onzekerheid wat je nu wel en niet kunt eten, hysterische hormoonschommelingen, vocht vasthouden: NIETS van dat al. Geen totaalrupturen, kraambedspychoses, postnatale depressies. Je kunt gewoon blijven door feesten, door seksen, door werken, uitrusten. Je slaapt goed, je lichaam én analytisch denkvermogen blijven intact en dus scoor je op de valreep, voor de kleine er is, die lang gekoesterde managersfunctie. Want dat willen we immers allemaal, een dikke vette baan.
Na een gezellige en ongedwongen ‘zwangerschap’, waarin jij en je geliefde de baby in zijn ‘pod’ hebben toegesproken en -gezongen via de intercom, en alle bijzondere momenten van de groei in de artificiële baarmoeder hebben vastgelegd met de camera en gedeeld op social media, haal je ‘m op in een reuze gezellig mozesmandje. De hele familie is uitgenodigd voor het ‘oogstfeest’, waarbij jij ook lekker aan de champagne kunt lurken en een dansje kunt doen.
In de tijd dat de baby in de pod gelukzalig lag te slapen, gingen jij en je man op oudercursus, waar alle facetten van het ouderschap de revue zijn gepasseerd. Jullie hebben beiden de onderdelen ‘Smetplekjes en andere kleine ongemakken’, ‘De eerlijke verdeling van huishoudelijke taken’ en ‘Een band met je baby kweek je zo’ met goed gevolg afgelegd en trots laten jullie aan iedereen je diploma zien. En dan ga je hup, na een week ‘Baby wennen’, waar jullie beiden verlof voor kregen, fluks weer aan het werk. Je bent fit. Je trekt de slapeloze nachten heel goed (want in plaats van 16 weken zwangerschapsverlof krijg je van de staat naast een week ‘Baby wennen’-verlof ook nog eens 14 dagen een nachtzuster vergoed). Binnen de kortste keren verdienen jullie allebei een ton per jaar en besluit je te gaan voor baby 2,3, en 4. ‘Laten we eens gek doen!’
Ja, heerlijk. Geen pijn, geen ongemak, een baby precies zoals je ‘m hebben wilt. Een beetje zoals in The Matrix, je weet wel, die film met Keanu Reeves. Oké, daar liep het dan niet helemaal goed af met de mensheid (want de Matrix stortte in en het was een en al dorre ellende), maar wie weet gaat het er in de werkelijkheid wel veel beter aan toe. In dit artikel van NRC waarin drie wetenschappers de voors en tegens bespreken, is te lezen dat de techniek inmiddels al heel ver is, dus wie weet hoe kort het nog maar duurt voor je je baby in een zakje/pod/plastic ei kan laten groeien. En dan loopt het met onze science fiction vast stukken beter af dan in de versie van The Matrix.
Enig.
Toch?
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
