‘Ik heb zo weinig geld, een verjaardagscadeau kan ik me amper permitteren’
Martine (30) is moeder van een zoon van vijf. Ze vindt het jammer dat ze haar zoon niet veel kan geven, omdat ze moet rondkomen van klein inkomen.
“We waren er klaar voor om een kind te krijgen: een huis, twee inkomens, spaargeld – alles. Ik ging van vier dagen werken naar twee, maar dat kon makkelijk. Nooit had ik gedacht dat ik zou moeten rondkomen van iets meer dan een bijstandsuitkering.
LEES OOK: ‘Van die vijf dagen crèche wordt hij echt niet minder’.
Toch gebeurde het. Mijn zoon was anderhalf jaar toen alles instortte: mijn vriend bleek al ruim een jaar een ander te hebben. Ik zette hem het huis uit, hij keek geen seconde meer naar ons om. Hij ziet zijn kind twee dagen per maand, en die kort hij vaak nog met een paar uur in en de door de rechter opgelegde alimentatie betaalt hij niet. Hij zit trouwens toch voortdurend zonder werk. Zelf werk ik nog altijd twee dagen. Ik wil wel meer, maar dat kan niet in mijn functie. Ik solliciteer veel, maar word nergens aangenomen. Trouwens, omdat ik weinig hulptroepen heb, zou ik toch alleen maar werken voor de opvang.
Kinderen worden gelukkig van liefde, niet van spullen – dat houd ik me mezelf elke dag voor. Maar zo’n uitspraak is toch wat makkelijker gezegd als je het geld hebt om je kind die spullen wel te geven. Mijn zoon heeft een fiets, maar niet die ene mooie van Paw Patrol die hij bij de winkel heeft gezien en zo graag wil hebben. Op zijn verjaardag doe ik mijn best om hem minstens vier cadeautjes te geven, want maar één pakje uitpakken vind ik zo sneu. Maar ik kan me dat amper permitteren. Gelukkig springt mijn moeder dan bij, al leeft zij zelf ook van weinig geld. ‘Ik heb het niet nodig, kind’, zegt ze dan en vervolgens voel ik me bezwaard omdat ik weet dat dat niet waar is. Maar de blik in de ogen van mijn zoon als hij iets krijgt wat hij graag wil hebben, ook al gebeurt dat maar zelden, is voor mijn moeder en mij allebei onbetaalbaar. Ik ontzeg mezelf daarvoor met liefde nieuwe kleding, schoenen of zelfs een buskaart. Fietsen is gratis en ik heb een regenpak.
Van weinig geld word je creatief, dat wel. Marktplaats is mijn beste vriend, soms verkoop ik kinderkleding voor meer geld dan ik er zelf tweedehands voor heb betaald. Als dat gebeurt, doe ik het verschil in een potje. Zit er genoeg in, dan gaan mijn zoon en ik uit eten bij het pannenkoekenschip. Je moet hem zien stralen aan de andere kant van de tafel. Ach, mijn kind kan in elk geval oprecht genieten van zulke dingen, dat is een voordeel aan dat we maar heel weinig uit eten gaan. Een verwend kreng zal hij niet worden, en dat is ook wat waard.
