Je bent uitgebaard. En dan…?
Op een gegeven moment komt er een tijd dat je weet: ik ben er klaar mee. Met kinderen krijgen. Je gezin is compleet, je voelt je te oud, je lijf werkt niet meer mee, er kunnen allerlei redenen zijn om te besluiten dat er geen broodjes meer de oven in gaan. Echter, de meeste vrouwen die besluiten de zwangerschapsjeans definitief naar de vintage shop te brengen, zijn nog wel in de vruchtbare leeftijd. En in een ‘oepsje’ heb je echt geen zin.
Maar drie keer per week gehannes met condooms, daar word je al van moe als je er alleen maar aan denkt. En het loopt ook nog eens flink in de papieren. Van de pil krijg je gillende migraine en geheelonthouding, daar worden die mannen meestal niet zo vrolijk van. Dus, dan de fabriek maar permanent sluiten? Dat kan natuurlijk ook. Maar, hoe gaat dat in z’n werk? En vooral: wie van de twee moet dan de draadjes door laten knippen?
Lees ook: Waar kun je terecht voor een spiraaltje?
Nog niet zo lang geleden was het heel duidelijk dat, als er gesteriliseerd ging worden, de man degene was die de boel moest laten dichtlassen. Bij de heren is deze ingreep namelijk relatief eenvoudig en geeft weinig risico’s op complicaties (dus néé, hij loopt er geen zes weken krom van en néé, zijn scrotum zal er ook niet afvallen, wat hij ook te piepen heeft). Bovendien is zo’n operatie ook nog terug te draaien, mocht dat op enig moment gewenst zijn (alhoewel de kans dat het zaakje dan weer volledig operationeel wordt niet gegarandeerd is). De ingreep gebeurt poliklinisch, dus je heer gemaal staat na een paar uur gewoon weer buiten. Op de fiets springen wordt een beetje lastig, maar dan pakt ‘ie gewoon een trammetje naar huis. Kleine moeite, zo gepiept (oh nee, geknipt dus).
Voor vrouwen ligt de zaak iets gecompliceerder. Sterilisatie bij de vrouw betekent dat de eileiders moeten worden afgesloten, zodat er geen zaadcellen meer bij een eicel kunnen komen. Niet al te lang geleden was dit een aanzienlijke ingreep, maar tegenwoordig kan het eenvoudiger, door de ontwikkeling van laparoscopie. Hierbij wordt een clip of ring om het middelste gedeelte van de eileider geplaatst om deze af te sluiten. Ook is het mogelijk een gedeelte van de eileider dicht te branden. Nog minder ingrijpend is de hysteroscopie, beter bekend als de Essure methode. Via de baarmoederholte wordt er een soort veertje in de eileiders geplaatst. In dat veertje zitten hele kleine polyester deeltjes, die ervoor zorgen dat de eileiders binnen drie maanden dicht groeien. Essure plaatsen kan zonder verdoving en poliklinisch. Wil je dus Double Dutch gaan qua veiligheid, neem dan een dagje vrij en doe samen met je man een rondje steriliseren en daarna een bakje koffie in de stad. Zo maak je van de verdwenen barensnood gelijk een deugd. Gezellig!
De beslissing nemen om je te laten steriliseren is er niet zomaar eentje, dus denk er goed over na. Je sluit toch, letterlijk dus ook, nogal wat af. Weet je echt zéker dat je niet meer op een nakomertje zit te wachten, dan heb je aan sterilisatie gewoon het meest. Maar ben je er toch ergens nog niet helemaal over uit, misschien is het dan beter om te investeren in een pallet rubbers als die in Bonus zijn. Daarnaast zitten er natuurlijk aan elke medische ingreep risico’s en in dit geval geldt dat helaas toch nog steeds vooral voor de vrouw. Er zijn vrouwen die na het inzetten van de Essure methode last krijgen van pijn, krampen en/of bloedingen, of klachten zoals jeuk, allergie (er zit namelijk nikkel in die veertjes en daar kunnen nogal wat mensen niet tegen), of moeheid. In het ergste geval moeten de veertjes worden verwijderd en ben je helaas weer terug bij af. En dan kun je dus nog steeds gewoon zitten wachten tot de opvliegers eindelijk beginnen en je lichaam de sluizen zelf maar dicht gooit.
Kortom: is je gezin compleet, wil je in jouw baarmoeder geen polonaise meer? Ga er dan met je partner even goed voor zitten en bedenk wat voor jullie de beste manier is om ervoor te zorgen dat je over negen maanden niet plotseling tóch weer met je benen in de stijgbeugels ligt. Want je had tenslotte net die zwangerschapsjeans aan de wilgen gehangen en dan moet je weer gaan shoppen. (Hmmm…shoppen…misschien toch nog maar één keertje dan?).
Lees ook: Krijg jij een tweede? Houdt er dan rekening mee dat dit staat te gebeuren!
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
