Rachel bleek totaal onverwachts ernstig ziek: “Ik kon maar niet accepteren dat ik in moest leveren”

Rachel Schulte (30) dacht later rechter te worden. In het laatste jaar van haar studie rechten kreeg ze de diagnose Ziekte van Berger. “Ik dacht toen: Dag, toekomst!”
[Ad]

Met hoofdpijn en opgezette voeten belandde ik bij de huisarts. Al weken had ik er last van en het werd alleen maar erger. Ik dacht: ik heb het gewoon een beetje druk gehad. Ik was bezig met afstuderen, werkte daarnaast fulltime en had net een huis gekocht. Mijn grote mensen leven begon, zo voelde het voor mij, en dat kostte veel energie. Maar de huisarts vertrouwde het niet en stuurde me door naar een specialist. Die deed allerlei onderzoeken en diezelfde week nog riep hij me op zijn kamer. ‘Je hebt waarschijnlijk een chronische nierziekte,’ zei hij. Hij omschreef het in Jip en Janneke-taal. ‘Je nieren zijn ontzettend ziek en worden nooit meer beter. Als je zo doorgaat, lig je over een paar jaar aan de dialyse omdat ze dan niet meer werken.’ Oke. Dat snapte ik wel. Ik gaf de arts netjes een hand en liep de gang op. Daar zakte ik letterlijk door mijn benen. Ik begreep opeens: dat grote mensen leven van mij, dat gaat er nooit komen. Dag, toekomst.

Ik kon maar niet accepteren dat ik in moest leveren. Ik wilde werken, studeren, moeder worden. Zelfs dat laatste was nu onzeker. De risico’s waren groot, zeiden de artsen. Ik kwam enorm aan, ook door het gebruik van Prednison. Tot ik uiteindelijk ruim 130 kilo woog. Maar opeens ging het licht weer aan. Het lukte me om te kijken naar wat ik nog wel kon. En ik begreep: als ik goed voor mijn lijf zorg, dan is de kans dat het goed met me gaat veel groter. Ik viel zestig kilo af en kreeg mijn ziekte enigszins onder controle. Ik ging weer studeren. Rechter worden was niet meer haalbaar, maar ik rond mijn opleiding tot familie mediator bijna af.

Lichamelijk gaat het redelijk. Met ups & downs. Mijn bloed en urine moeten vaak getest worden. Dat kost me mijn eigen risico. In mei is dat er al doorheen. Gelukkig kan ik nu gespreid betalen. Dan betaal ik iedere maand bijna 40 euro, bijvoorbeeld, zodat ik niet in een klap honderden euro’s hoef te betalen. Het is nog steeds veel geld, aangezien ik moet leven van een uitkering. Maar ik voel nu weer de hoop dat het ooit beter wordt. Mijn toekomst zal anders zijn dan ik had bedacht jaren geleden, toch is het de moeite waard.

Betalingsregeling – Je eigen risico gespreid betalen
Weet je nu al dat de kans groot is dat je volgend jaar je eigen risico opgebruikt? Vanaf 2016 is het bij VGZ mogelijk om het verplicht eigen risico in tien termijnen te betalen. Wil je daar meer over weten? Kijk dan hier over gespreid betalen van je verplicht eigen risico

Dit is een gesponsord bericht. Lees hier alles over ons advertentiebeleid.

Foto: Anna-Marie Janssen