Sporten nadat je een baby hebt gekregen
Vroeger rende Julie regelmatig een rondje. Toen kreeg ze een baby en had ze echt geen tijd (of energie) meer om ook nog eens te sporten. Maar nu is daar verandering in gekomen, en dat allemaal dankzij een boek.
Zonder sportieve bijbedoelingen las ik laatst Running Like a Girl, vanaf de Britse journalist Alexandra Heminsley. Zij schrijft over hoe ze van een hangerige couchpotato veranderde in een fanatieke loper. En dan niet op de typische “Het was zo makkelijk en mijn leven is geweldig en ik kreeg perongeluk van al dat rennen meteen maatje 34”-manier, maar nietsontziend en bloedeerlijk.
Ze schrijft bijvoorbeeld hoe afschuwelijk ze haar eerste paar rondjes vond, hoe ze huilend haar eerste race liep en hoe ze inmiddels – met vijf marathons achter de kiezen – nog steeds weleens geen zin heeft om naar buiten te gaan voor een training.
O, en ze schrijft ook over hoe moeilijk het was om een fijne sportbh te vinden voor haar gigantische borsten en over de keer dat ze tijdens haar eerste marathon iemand wilde high-fiven, maar in plaats daarvan over haar eigen schoenen struikelde en toen met schaafwonden (en een gekneusd ego) nog even 40km moest rennen. Niet zo gek dat in de Britse pers meteen de vergelijking met een sportieve Bridget Jones opdook.
Het aller, allerleukste vind ik dat Heminsley schrijft over het plezier dat ze heeft. Stom eigenlijk, maar ik kom nooit stukken tegen over vrouwen die sporten omdat het LEUK is. (Wel heel veel stukken van vrouwen die sporten omdat ze van zichzelf vinden dat ze moeten afvallen of met spoed in een bikini en/of trouwjurk willen passen). In plaats van focussen op de kilo’s die ze verliest, vertelt Heminsley hoe awesome ze zich voelt als ze is gaan rennen. Geen gemiep over een kleinere maat, maar Heminsley schrijft wel hoe trots ze op zichzelf is dat ze freaking 42 (tweeënveertig!) kilometer loopt. Echt, ik daag je uit om dit boek te lezen zonder dat het gaat kriebelen om ook lekker een rondje te gaan rennen. Ik wist in ieder geval niet hoe snel ik mijn hardloopschoenen uit de kast moest pakken.
Lees ook: Marielle heeft 7 kinderen (en loopt marathons!)
En wat blijkt, ook met een baby heb je tijd om te sporten. Bijvoorbeeld ’s avonds, als mijn vriend hem in bed legt en ik een half uurtje de deur uit sneak. ’s Ochtends nadat ik hem bij de crèche heb gebracht en voordat ik aan het werk ga. Of gewoon in het weekend, als de rest van het gezin een dutje doet. En het is fijn!! Even tijd voor mezelf, goeie muziek op en als het een beetje mee zit ook nog lekker wat zon pakken.
Rennen zonder aan je post-baby-body te denken; ik kan het iedereen aanraden.
