Waarom ouders minder lang ruziemaken dan mensen zonder kinderen

Ruziemaken. Femke en haar man Reinier kunnen er wat van. Over het huishouden, over films, over ‘stomme’ keuzes. Sinds hun zoon Max geboren is, zijn de ruzies nog iets frequenter geworden. Maar het goede nieuws is: ze duren minder lang… 

Twee jaar geleden hadden Reinier en ik ruzie over het feit dat ik zijn nieuwe trui te heet had gewassen en vervolgens ging het over zijn bijdrage in het huishouden (toen nog nihil). Het einde van het liedje was dat we beiden in verschillende kamers de avond doorbrachten, uren stilzwijgend om elkaar heen werkten, boos gingen slapen, boos naar het werk gingen en de volgende dag een uitpraatsessie hadden.
Dat voelt als een eeuwigheid geleden.

Ruzie om 3 uur ’s nachts
Tegenwoordig ontstaan en gaan ruzies ietwat anders. Gisteren hadden we er nog eentje: om drie uur in de nacht. We werden wakker van het gehuil van Max en zwegen beiden. De regel is namelijk dat degene die onze zoon het eerst hoort, uit bed gaat om te kijken wat er is. Maar goed, we voelden van elkaar dat de ander wakker was. Zuchtend en vloekend verliet Reinier het bed: “Jij beseft wel dat ik dit al-tijd doe, hè”, gromde hij. Wat mij uitermate irriteerde, omdat ik de hele avond al met ons snotterende, niet-slapende kind was bezig geweest. Op slag was ik klaarwakker, want dit liet ik me niet aanleunen. Toen Reinier terugkwam van Max’ kamer was ik klaar voor de aanval: “Weet jij hoeveel ík bezig ben met Max. Weet je wel dat ik hem gisteren drie keer heb moeten omkleden, omdat hij zich ondergekliederd had met de waterbak van Sam, die jíj consequent op de verkeerde plek neerzet?”

Met Max naar mijn ouders
Reinier liet het niet op zich zitten en begon te schermen met alle taken die hij mij uit handen genomen had toen ik laatst voor mijn werk een paar dagen de stad uit was. Maar toen wist ik me nog wel een weekend te herinneren waarin ik met Max naar mijn ouders was gegaan, zodat Reinier thuis heerlijk alleen kon relaxen.
Het ging zo’n tien minuten zo door en toen waren we beiden te moe om door te ruziën.
“Zullen we gaan slapen?”, vroeg Reinier en binnen een mum van tijd waren we beiden in een diepe slaap.

De volgende dag kwamen we elkaar tegen bij onze Nespresso-machine in de keuken. Ik gaf mijn man een zoen, hij gaf mij een aai over mijn bol en die nachtelijke ruzie? Die waren we allang vergeten. Geen tijd voor.

Lees ook: Ruzie maken waar je kind bij is, hoe erg is dat?