Tip voor de zomervakantie: een onontdekt pareltje in Oostenrijk
De hele zomer spelen met wat de natuur te bieden heeft. Zo waren de zomers van Renée vroeger. Ze wil naar het Oostenrijkse Alpbachtal om haar kinderen dat ook te laten ervaren.
Mijn ouders waren niet zo reislustig, vroeger. Als het meezat gingen we in de zomer naar de Ardennen of naar Zuid-Frankrijk. Veel herinneringen heb ik er niet meer aan. Behalve één. Één herinnering die ik nog zo levendig voor me zie, dat het wel gisteren leek. Misschien komt het ook door de foto die mijn moeder ervan maakte en in één van mijn fotoboeken plakte. Ik, in een ultrakort broekje (toen kon ik dat nog hebben), laarzen aan mijn voeten, midden in een rivier. Samen met mijn broer bouwde ik een dam. Wij dachten daarmee het hele rivierenstelsel van Zuid-Frankrijk te ontregelen, maar dat viel heus mee. Veel meer dan een paar keien in een kabbelend beekje was het niet. Op de foto zie je dat ik mijn taak vreselijk serieus nam. Misschien kwam het ook door mijn broer, die me streng order gaf. Met iedere steen die we legden, veranderde de rivier. Ik vond dat zo machtig mooi. Wanneer ik terugdenk aan de vakanties in mijn jeugd, zie ik dat beeld.
Dat beeld zag ik laatst weer, in een filmpje dat ging over vakantie vieren in het Alpbachtal, Oostenrijk. Ik zag kinderen zoals ik, in net zulke korte broekjes, in het dal spelen met water en stenen. Ik zag hoe ze samenwerkten en deze keer (nu zelf ook moeder) viel het me op hoe vreselijk hun ouders aan het relaxen waren, in het hoekje van het beeld. En toen dacht ik: daar wil ik ook heen. Het Alpbachtal. Nooit eerder van gehoord, trouwens. Dus zocht in online naar een beetje duiding. Het is een dal in Tirol, waar de rivier Alpbach doorheen stroomt. Veel enthousiaste ouders schrijven erover, ontdek ik. Het blijkt er wel toeristisch te zijn, maar ik ken werkelijk niemand die er ooit is geweest. Stiekem toch een onontdekt pareltje, blijkbaar. En daar hou ik wel van. Hoogtepunt voor gezinnen: de natuurspeeltuinen. Dat klinkt mij al enorm idyllisch in de oren. Tablets en smartphones de deur uit. Wij gaan naar de natuurspeeltuin.
Met een soort kabelbaan, die ze daar de ‘Alpbachtaler Bergbahnen’ noemen (klinkt een stuk beter) kun je helemaal naar de top van de bergen. Daar vind je in de zomer geen sneeuw maar een soort walhalla voor kinderen, getiteld ‘Lauserland.’ Glijbanen, schommels, kruiptunnels, trampolines en vooral veel klimmen en klauteren. Ook nog eens geweldig uitzicht. En ja hoor, daar zie ik ze weer. De foto’s van kinderen die met water spelen. Ze bouwen een dammetje door sluizen in een waterbaan naar beneden te duwen. Het water hoopt zich op, tot de kinderen de sluizen weer openen. Wat had ik dat als kind geweldig gevonden. En mijn zoontje van 4 nu ook, trouwens. Hij vraagt al weken, wat zeg ik, maanden, hoe lang het nog duurt voordat de lente komt, omdat hij zoveel zin heeft om met water te spelen. Tot nu toe kon ik hem tevreden houden door hem in bad te stoppen met zijn waterbaan. Maar dit, mooier kan hij het zich niet wensen. En de ouders? Die drinken koffie in Berggasthof Hornboden (klinkt toch te schattig?) of eten een hapje bij ‘Dauerstoa Alm’.
Oke, om nou alleen voor de mooie natuurspeeltuinen naar Oostenrijk af te reizen, is misschien wat overdreven. Dus zoek ik nog wat extra overtuigingsmateriaal, voor als mijn man twijfelt. Ik vind prachtige wandelroutes, pittoreske dorpjes, prachtige groene weide om in te picknicken, een rodelbaan. Er zijn meren waar je in mag zwemmen, waarvan het water wel 25 graden wordt. En verder vooral heel veel ruimte, natuur en rust. Daar zijn we allemaal wel aan toe. We kunnen er met onze eigen auto heen, maar ook met de trein. Hogesnelheidstreinen stoppen bij een treinstation 10 kilometer bij het dal vandaan. Goed geregeld. Zijn interesse is gewekt, maar hij is nog niet overtuigd. Dus pak ik mijn fotoboek erbij en zoek de foto van mijn broer en mij in de rivier. Met de stenen. “Kijk, hoe gelukkig ik daar ben,” zeg ik. “Dat gun jij je kinderen toch ook?” Wie kan daar nou nee tegen zeggen?
Dit bericht is voortgekomen uit een samenwerking met Oostenrijk Toeristenburo en deelstaat Alpbachtal, maar de inhoud ervan is 100% van ons. Lees meer over ons advertentiebeleid.
