Lieve mama,
Allereerst: dankjewel. Dankjewel dat je me opgevoed hebt en de basis gegeven hebt van waaruit ik kon groeien. Dankjewel dat ik je wanhoop (die je gehad moet hebben) nooit gevoeld heb en dankjewel dat je streng doch rechtvaardig was. Ik wist altijd precies wat wel en niet mocht (al heb ik me er niet altijd even goed aan gehouden). Wat hebben we een strijd gevoerd: over uitgaan, over jongens, over alcohol… Als ik nu met Max vecht over iets, denk ik wel eens: ’t is toch soms een ondankbare taak. Je doet je best en natuurlijk krijg je er heel veel voor terug, maar laten we eerlijk zijn: soms zijn kinderen ondankbare honden.
Lees ook: De mama’s vs. de oma’s: samen opvoeden zonder ruzie.
Weet je nog dat je vaak zat te wachten als ik terug kwam van het uitgaan? Het was dan drie uur en ik had met flink wat glaasjes bessen-jus op staan dansen in de disco. Als ik de drempel over stapte en jou in een koude woonkamer (in de badjas op de bank) aantrof werd ik kwaad. “Waarom zit je hier?”, snauwde ik dan, “Loop je me te controleren ofzo?” Achteraf bezien schaam ik me dood. Want ik snap nu pas de bezorgdheid die je moet hebben als je kind midden in de nacht door de straten struint en net iets teveel drinkt (Kijkt hij wel goed uit? Heeft ze wel licht op haar fiets? Ze zal toch niet met een foute man meegaan?).
Over jou als moeder kan ik alleen maar zeggen: wat heb je het goed gedaan. Beter dan ik ooit zal kunnen. Je hebt me geleid toen ik het nodig had en losgelaten toen ik zelf mijn weg moest gaan zoeken. Ik kan me nu nog echt niet voorstellen dat ik Max ooit alleen op straat zal laten spelen, laat staan dat hij alleen naar school zal fietsen of zich in het nachtleven mag storten. Echt waar, ik word onpasselijk als ik eraan denk. Ik wil hem bij me houden, klein houden, in een doosje doen, met een strik erom. Jou kennende zou je nu tegen me zeggen: “Femke, loslaten komt allemaal vanzelf. Het leven leert je dat!” en daar houd ik me dan maar aan vast. Voor nu ben ik blij dat het nog lang niet hoeft.
Liefs,
Je dochter
Femke.
Femke (38) is getrouwd met Reinier en heeft een temperamentvolle zoon van 6: Max. Ze is gek op roze koeken en altijd op dieet, wat dan weer een lastige combinatie is. Als mede-oprichter van Snippet Media en jonge moeder is haar leven soms een sneltrein.
