De moedermaffia irritant? De ik-vind-generatie is nog veel erger!
Esther heeft dan wel een baby gekregen, ze is gewoon van plan weer vier dagen te gaan werken. Daar wordt ze namelijk een leukere moeder van. Maar daar denkt de ik-vind-generatie anders over.
“Zo! Ga jij vier dagen werken? Dat vind ik wel veel zeg!” Iedere keer dat ik deze opmerking naar mijn hoofd krijg sta ik opnieuw een beetje schaapachtig naar mijn vrolijke en kerngezonde zoontje in de wagen te staren. Want die oefendagen op de opvang gingen toch echt bijzonder goed. En ik heb zelfs een maand onbetaald verlof genomen om langer thuis voor hem te kunnen zorgen. Daar heb ik enorm van genoten, maar nu ben ik ook wel weer klaar om aan het werk te gaan. Ik krijg dat verrekte Dikkertje Dap namelijk niet meer uit mijn hoofd, mijn stem staat in een soort constante hoge piepmodus en ik heb het gevoel dat alles aan mijn lijf ruikt naar poepluiers en melkboertjes. Toen ik vorige week mijn sleutelbos gewassen en wel uit de wasmachine plukte, wist ik dat het tijd was dat ik mijn hersenen weer op een ‘volwassen’ manier ga gebruiken, op kantoor!
Lees ook: Volgens mij gaat het prima met onze generatie kinderen.
Maar dit is niet wat ik zeg. In plaats van gewoon te zeggen waar het op staat, hoor ik mezelf keer op keer iets stamelen als “Ik ga in ieder geval beginnen met vier dagen. Als het toch te veel blijkt te zijn, kan ik altijd nog minder gaan werken.” En natuurlijk zit daar een kern van waarheid in, want als Matthias het allemaal teveel vindt op de opvang, kan ik ook altijd overwegen om iets te minderen. Maar laten we alsjeblieft niet op de zaken vooruit lopen, zeg! Als het zover is, beslis ik tegen die tijd wel of dat nodig is. Ik sta nu gewoon volledig achter mijn keuze om vier dagen te gaan werken.
Het is mijn eigen schuld hoor, maar tegen de ik-vind-generatie blijk ik simpelweg niet opgewassen. Ja, voor het gemak noem ik ze maar de ik-vind-generatie. Gekenmerkt door hun leeftijd, levenservaring en totale lak aan het krenken van gevoelens van de jonge moeder. Belangrijker nog, ze zijn vele malen erger dan de moedermaffia. De discussies over draagzakken, borstvoeding en inentingen kan ik inmiddels via het ene oor in, het andere oor uit laten wapperen. Maar die ik-vind-generatie…poeh!
Ik heb het over de babyboomers. Ze hebben zelf uiteraard hele gezinnen grootgebracht, maar zijn wel even vergeten dat tijden tegenwoordig anders zijn dan vroeger ‘toen alles beter was’. Hun meningen zijn gebaseerd op methodes uit de geschiedenisboeken en daarmee proberen ze me al sinds mijn zwangerschap te bestoken. Ja, vroeger mochten jullie gewoon een wijntje per dag drinken en ja, vroeger werden kinderen gewoon in een reiswieg op de achterbank van de auto gelegd. Het klopt dat in grote gezinnen kinderen soms wel een half uur huilden voor ze werden opgepakt en vrouwen stopten toen gewoon met werken als de eerste kwam. Dat waren nog eens tijden, jongens! Ja ja, we weten het.
Hoe het komt, geen idee, maar het lukt me maar niet om gewoon te zeggen dat ik echt een leukere moeder ben als ik vier dagen werk. Misschien heeft het te maken met de zogenaamde moederhiërarchie. Naast een vrouw die vijf kinderen heeft gebaard ben ik natuurlijk maar een broekie. Nee, doe mij dan toch maar de moedermaffia. Dan discussiëren we in ieder geval in hetzelfde tijdperk.
Lees ook: De nieuwe generatie thuisblijfmoeders is super ambitieus!
