‘’Ik zou graag een actievere moeder willen zijn, maar het lukt me gewoon niet altijd’’
In onze nieuwe rubriek ‘Hoe doet ze het toch?’ vragen we werkende moeders hoe zij de avondspits overleven, omgaan met verplichtingen van school om luizen- of biebmoeder te worden en hoe ze hun tijd verdelen tussen de kinderen, een sociaal leven en zichzelf.
Deze week: Suus Ruis (40), moeder van zoon Caesar (7) en freelance journalist. Werkt voor o.a. JAN, Fabulous Mama, Marie Claire en schreef het boek Wat ze je niet vertellen over mama zijn.
Je bent alleenstaande moeder en werkt fulltime. Hoe verloopt bij jou de avondspits?
‘Ik ben net verhuisd van Almere naar Laren, maar mijn zoontje zit nog in Almere op school. Hij gaat twee dagen in de week naar de BSO en dan haal ik hem rond kwart over zes op. Dan nog dat stuk rijden naar huis na een lange dag, dat vind ik wel pittig. Als ik thuis ben moet ik mezelf er echt toe zetten om nog te koken, hem in bad te doen en op tijd in bed te krijgen. Op zulke avonden gooi ik soms dan ook gewoon kant-en-klaar pannenkoeken in de magnetron voor hem en eet ik zelf een boterham of sushi. Na dat kook-bad-bed ritueel stort ik meestal als een kaartenhuis in en lig ik nog een uurtje voor de open haard voordat ik zelf naar bed ga. Als Caesar niet naar de BSO gaat dan begin ik eerder met koken en boodschappen doen en dan is het een stuk relaxter.’
Bijna wekelijks wordt er door scholen een beroep gedaan op ouders om luizenmoeder of voorleesmoeder te worden. Doe jij daar aan mee?
‘Ja, ik probeer dat wel, maar in Almere woonden we 400 meter van school vandaan, dus dat ging toen een stuk makkelijker. Ik ga nu niet meer dat eind op en neer rijden om twee uurtjes biebmoeder te zijn. Ik ben in de eerste en tweede kleuterklas luizenmoeder geweest. Dat kwam eigenlijk voort uit dat ik op twee ouderavonden niet was geweest. Ik was er één vergeten en toen was er nog een reserve-avond, maar toen kon ik ook niet. Toen moest ik wel even in de gratie komen bij de juf en voordat ik het wist, was het al uit mijn mond: ‘Zal ik anders helpen met de luizencontrole?’’’
Voel jij je wel eens schuldig als werkende moeder?
‘Ja, ik voel me áltijd schuldig. Ik werk 40 tot 50 uur per week en mijn zoontje zegt ook regelmatig dat hij dat niet leuk vindt dat ik zo vaak aan het werk ben. Ik probeer bij de echt belangrijke dingen er te zijn zoals toneelvoorstellingen op school, daar ga ik altijd heen. Of vorige maand was er met de Koningsspelen een sponsorloop. Dan rijd ik een uur op en neer om een kwartiertje langs de kant te staan en hem aan te moedigen. Eigenlijk te gek, maar daar wil ik dan per se bij zijn. Dat vind ik belangrijk: dat mijn kind wéét dat ik betrokken bij hem ben. Tegenover de school voel ik me niet schuldig, dat boeit me niks wat zij vinden en of de juf vindt dat ik een goede moeder ben, maar tegenover mijn kind wel.’
LEES OOK: Moederschuld, gaat dat ooit over?
Hoe ziet bij jou het weekend eruit?
‘Mijn sociale leven plan ik in de weekenden dat Caesar bij zijn vader is dan ga ik lunchen, uit eten of borrelen met vrienden. Als Caesar bij mij is, vind ik het lastig om actief dingen met hem dingen te gaan doen, omdat ik zo veel werk. In het weekend wil ik het liefst samen op de bank liggen en Netflix kijken en dan ligt hij naast me met de Ipad te Minecraften of YouTube filmpjes te kijken, maar we dóen dan niks. Ik zou graag een actievere moeder willen zijn, maar het lukt me gewoon niet altijd. Af en toe gaan we bowlen, naar de speeltuin of de trampolines dat vindt hij geweldig, maar het kost me veel moeite. Ook probeer ik zulke uitjes te combineren, dan spreek ik af met een vriendin en haar zoon, die een vriendje van mijn zoon is. Dan gaan we uit eten met z’n vieren: wij lekker wijntjes drinken en zij met z’n tweeën spelen.’
Heb je wel eens een vervelende opmerking van een andere moeders gehad over dat je fulltime werkt?
‘Nee, wel van mijn zoontje. Die vindt dat ik te veel achter de laptop zit. ‘Je had beloofd dat je de computer nu weg zou doen!’, roept hij. ‘Dit is het allerlaatste mailtje dat ik moet beantwoorden’, roep ik dan terug, maar dan zie ik er nog drie die beantwoord moeten worden en dan ben je zo weer een half uur verder. Dat vind ik wel sneu voor hem. De balans daarin is een beetje zoek. Het is zelfs zo erg dat mijn ouders dit jaar zonder te vragen twee tickets hebben geboekt om ons bij hen langs te laten komen in Frankrijk. Mijn ouders weten hoe ik ben, dus die doen dat gewoon en dan moet ik wel. Twee jaar geleden zijn we voor het laatst bij ze langs geweest..’
En dan een week lang quality time met je zoon?
‘Jazeker. Twee jaar geleden toen we in Frankrijk waren, heb ik de fout gemaakt door mijn laptop mee te nemen. Toen smeerde ik me ‘s ochtends om 9:00 uur in met zonnebrandcrème en toen ik weer opkeek was het 17:00 uur en kon ik me wel weer opnieuw gaan insmeren zonder dat ik in de zon was geweest. Deze keer laat ik mijn laptop thuis. Dat vind ik best moeilijk, om zonder werk en laptop op vakantie te gaan, maar het moet écht. Ik ben blij dat mijn ouders geboekt hebben en heb er ook echt zin in. Ik heb afgesproken wat ik met Caesar ga doen: samen dorpjes bezoeken en lekker croissantjes eten, maar ik heb ook wel even wat tijd voor mezelf nodig. Mijn ouders zijn er ook om met hem te spelen, dat is heel fijn. Maar het wordt de eerste dagen wel even afkicken.’
Heb je nog een advies voor andere werkende moeders?
‘Probeer praktisch te doen met eten: als je pasta of nasi kookt, maak wat extra en stop dat in de vriezer, zodat je op hele drukke dagen als het even allemaal niet lukt dat kan opwarmen. Bedenk ook dat je kinderen er niet slechter worden als je niet 100% van de tijd bij ze bent. Als je kinderen maar weten dat je er op de momenten bent, die er echt toe doen. Dat als het echt nodig is, zal ik alles uit mijn handen laten vallen en er zijn voor mijn kind.’
