Nederlandse moeders zijn watjes (of niet?)

Er wordt wat afgezeurd over het feit dat er te weinig Nederlandse vrouwen topposities bekleden. Er is een glazen plafond, zo klinkt het, waardoor wij niet heen kunnen beuken. Columnist Rosanne Hertzberger schreef recent in NRC dat ze dit anders ziet sinds ze in de VS woont en in dit vrouwonvriendelijke land zwanger raakte. “Ik werk door tot de bevalling. Er is geen kraamzorg. Ik krijg zes weken verlof. (…) Maar waar het vanuit Nederland nog ondoenlijk, misschien zelfs onmenselijk leek, lijkt het vanuit de VS de normaalste zaak van de wereld.”

Wij kunnen het ons echt niet voorstellen. Doorwerken totdat je vliezen breken. Al vanaf halverwege de zwangerschap krijgt een zwangere vrouw in Nederland standaard deze vraag van collega’s en vrienden: “Wanneer ga je stoppen met werken? Zes of vier weken van tevoren?” En als we het over ons zwangerschapsverlof van vier maanden hebben dan vinden we dat over het algemeen veeeeel te kort. We kijken graag naar de Scandinavische landen waar vrouwen soms wel tot anderhalf jaar verlof hebben. Daarnaast is er hier bijna geen moeder die voltijd werkt. Vier dagen is zo ongeveer het absolute maximum, twee en drie dagen het ideaal en een slechts een kwart werkt 40 uur in de week.

Lees ook: “Nederlandse ouders laten hun kinderen maar wat aanmodderen.”

Rosanne laat echter in haar column vanuit de VS zien dat al deze zeer vrouwvriendelijke regelingen ervoor zorgen dat wij Nederlandse vrouwen soft geworden zijn. We meten iedereen af aan onze standaard en als we horen dat vrouwen in de VS tot aan de bevalling doorwerken en op z’n hoogst zes weken verlof hebben dan zien wij dat als Niet Te Doen. Maar het is wel te doen. Dat bewijzen al die Amerikaanse vrouwen wel. Sterker nog: door al dat keiharde voltijds werken lijkt het erop dat vrouwen in Amerika meer als gelijke van de man worden gezien dan hier in Nederland. Gewoon, omdat ze zich precies hetzelfde opstellen. En dat werpt zijn vruchten af, want volgens Forbes komen 18 van de 25 hoogst genoteerde machtsvrouwen uit Amerika. Rosanne stelt terecht dat Amerika de absolute voortrekker is van de wereldwijde emancipatie.

Al dat gezeur over te weinig vrouwen op topposities in het bedrijfsleven, slaat dus eigenlijk nergens op. Ja, tuurlijk, we willen liever niet dat heel Nederland gedomineerd wordt door mannen, maar we willen nóg liever minder werken, meer bij de kinderen zijn en niet teveel met werk bezig zijn. Ons credo: “Je werkt om te leven en niet andersom.” Zeg nou zelf: keihard vijf dagen doorpezen, uurtjes maken in de avond en soms in het weekend ook nog…daar hebben we geen zin in. Waarom zou je? Als het niet hoeft? Begrijp me goed, ik ben er heel dankbaar voor dat we hier een beetje tijd mogen besteden aan een zwangerschap en de eerste periode met ons kind, maar ik snap ook dat als je dat vangnet niet hebt je gestimuleerd wordt om harder te werken.

Zoals Rosanne terecht zegt aan het einde van haar column: “Het warme Nederlandse bad heeft ook voordelen. Het levert gelukkige vrouwen en gelukkige kinderen op. Maar niet zoveel vrouwelijke topbestuurders. Die moeten uit vrouwonvriendelijker landen komen. (…) Comfort en succes gaan niet hand in hand. In Nederland kiezen we voor comfort. De gevolgen daarvan moeten we maar accepteren.”

Rosanne’s column lezen kan hier.

Lees ook: Twee weken verlof is genoeg voor de powervrouw.