Heb jij ook weleens het gevoel dat je met je hoofd in een vissenkom zit?

Er is me dus iets opgevallen en ik vraag me af of ik nou de enige ben die dit weer moet overkomen. Sinds de geboorte van mijn oudste zoon zit ik namelijk met mijn hoofd in een vissenkom. 

LEES OOK: Wat je dus echt niet moet zeggen tegen ouders met een slaapgebrek

Ja, dat lees je goed. Er staat vissenkom.

Neen, natuurlijk niet een echte vissenkom, waar zie je me voor aan zeg, voor een VIS? Het gaat hier om de spreekwoordelijke vissenkom. Voor zover die bestaat. Ik heb in ieder geval al bijna vier jaar het gevoel dat er een soort glazen bol over mijn hoofd zit. Een weergalmende en tegelijkertijd een beetje een doffe kom – iets anders kan ik er niet van maken. Als ik door de stad fiets bijvoorbeeld, dan weet ik natuurlijk wel dat ik door de stad fiets, en ik ben ook wel bij kennis enzo (dat moest er nog bij komen, dat ik niet eens bij kennis ben op zo’n moment), maar ik ben er net niet helemáál bij.

Nou, dan zul je nu misschien denken: och erm, hoe is dat zo gekomen dan? Nou. Ik weet het nog goed. Het was na de geboorte van mijn eerste zoon: de weeën waren om 02:00 ’s nachts begonnen, en om 11:45u kwam S. ter wereld. Een bevalling uit het boekje, mij hoor je niet klagen, maar ik had toch een deel van nacht overgeslagen en dacht dat mijn splinternieuwe hoofddeksel door de vermoeidheid van het nachtje doorhalen kwam?? Ik moest ‘gewoon’ even een paar nachten goed slapen, en dan ging dat doffe gevoel in mijn hoofd vanzelf weg. Maar we zijn nu bijna vier jaar verder en ik kan je zeggen dat de vissenkom niet bepaald weg is. Ik ben er aan gewend, wat zeg ik; ik ben er bijna aan gehecht, maar raadselachtig is het wel.

Ik heb het vermoeden dat het een combinatie is van chronisch slaaptekort, hormonen (die zijn natuurlijk standaard de schuld van dingen) en het feit dat je blikveld misschien meer naar binnen keert als je kinderen hebt. Want eigenlijk doet niet veel er echt meer toe, behalve het welzijn van de kinderen. Zoiets? Mmm. En toch heb ik de hoop dat het nog over gaat. Dat de vissenkom zijn biezen pakt en gewoon weer gaat doen waar-‘ie goed in is en dat is natuurlijk vissen herbergen.

Dus de hamvraag van vandaag luidt: is er iemand out there die dit ook heeft? Die begrijpt waar de fuck ik het over heb? En is er IEMAND die kan vertellen hoe lang dit nog duurt en/of hoe ik de vissenkom in godsnaam weggebonjourd krijg?

Ik hoor het graag.

LEES OOK: Hoe chronisch slaaptekort mij veranderde in Momzilla