6 taboevragen die je juist wél moet stellen aan ouders
Praat je eerst met vriendinnen zo openhartig als maar kan over van alles en nog wat, zodra er een kind geboren is, lijken sommige onderwerpen ineens taboe. Maar waarom? Anne pleit voor openheid.
Ik wilde nooit kinderen. Toen ik toch zwanger werd, leverde dat veel ongelovige reacties op. Dat begrijp ik ook goed. Alleen, mensen durfden niet te vragen wat ze écht wilden weten. Ik kon hun vragen bijna op hun voorhoofden zien staan, maar ze ook echt stellen? Ho maar. Zoals of het een ongelukje was. Of dat ik, na de geboorte, spijt had dat ik toch een kind had gekregen terwijl ik al 35 jaar riep dat ik dat niet wilde. Onderwerpen die ik voordat ik zwanger was wél in geuren en kleuren besprak met vriendinnen. Waarom zouden we niet net zo openhartig blijven praten nadat er kinderen zijn? Waarom worden sommige dingen taboe? Laten we gewoon wél blijven praten over bijvoorbeeld:
1) Heb je wel eens de neiging om je peuter pijn te doen? Of doe je het wel eens?
Het was een klassiek moment: de peuter ging op straat zitten en weigerde verder te lopen. Ik kon het even écht niet hebben (het was koud, de baby huilde in zijn wagen, ieder een was moe en hongerig) en dacht alleen maar: ‘Als je zelf niet loopt dan sléép ik je wel over straat, of dat nou pijn doet of niet’. En het ergste is, ik dééd het ook nog. Na een halve meter zag ik zelf ook wel in dit geen oplossing was en tilde haar alsnog op. Ik schaamde me meteen. Had ik mijn lieve kleine schatje echt pijn gedaan? Of in ieder geval, wíllen doen? Ik googelde op ‘agressie naar peuter’ maar kwam alleen op adviezen uit voor als je peuter agressief gedrag vertoont. Niet als je als ouder die neiging hebt. Ik vond het moeilijk, maar dwong mezelf het er toch met verschillende mensen over te hebben. En echt. Dat hielp enorm.
2) Heb je er wel eens spijt van dat je kinderen hebt gekregen?
Het taboe aller taboes: er spijt van hebben dat je kinderen hebt gekregen. Alleen in anonieme vorm willen ouders hiervoor uitkomen. Niet onterecht, want ik kan me voorstellen dat je niet wilt dat je kinderen hier ooit achter komen. Maar door het bespreekbaar te maken kan het de betreffende ouder wel enorm opluchten.
3) Is de seks veranderd?
Aangenomen dat je überhaupt nog seks hèbt: vriendinnen die al bevallen waren mompelden wel eens iets over glijmiddel of over pijn bij het vrijen. Maar daar had ik als groentje toch niet zo veel aan. Wat ik echt wilde weten: was alles daarbeneden na een bevalling zo uitgerekt dat er geen lol meer aan seks zou zijn? In mijn geval gelukkig niet, maar dat zal voor iedereen anders zijn en echt heel open zijn we er niet over naar elkaar. Maar waarom niet?
4) Wilde je eigenlijk liever een baby van het andere geslacht?
Als je (heel erg) teleurgesteld bent over het geslacht van je baby zijn er niet veel mensen die je meevoelend aankijken. De strekking van de reacties (áls je het al durft te vertellen) is over het algemeen dat je nu écht even normaal moet doen, je bent toch immers zwanger van een gezonde baby?! Uit ervaring weet ik dat het toch een enorme schok kan zijn als je om wat voor reden dan ook liever een meisje of een jongen had gehad. Denk niet dat de zwangere dat zelf een leuk gevoel vindt of dat ze zich aanstelt. Nee, het is verschrikkelijk en ze voelt zich al schuldig genoeg naar de baby en haar omgeving toe. Beter kan je vragen: wat zit er achter die teleurstelling? Waaróm wil je geen meisje of jongen? Grote kans dat juist zo’n gesprek de zwangere helpt in te zien dat deze baby een heel eigen persoon is, en niet per se voldoet aan de angsten die de ouder heeft over dat bepaalde geslacht.
5) Hoe leuk is je relatie nog ècht?
Korte nachten, schreeuwende kinderen om je heen, minder tijd voor jezelf en elkaar, de (ongelijke) verdeling van de zorg tussen jou en je partner. Het is niet niets wat je allemaal overkomt als je kinderen krijgt. Dus hoe leuk heb je het nog ècht met je vriend of vriendin? Zijn er nog genoeg leuke momenten of verzanden jullie elke samen doorgebrachte minuut in verwijten en irritatie? Naar vriendinnen heb je misschien de neiging om mooi weer te spelen over je relatie, maar wat als je er helemaal eerlijk over bent naar elkaar toe?
6) Alle andere dingen in relatie tot je kinderen waar je je voor schaamt
Hoe vaak denk, voel of doe je wel eens iets in relatie tot je kinderen waar je je voor schaamt? Vraag het aan de mensen om je heen: heb jij dit of dat ook? Wie weet is het niet zo zeldzaam of erg als je zelf denkt. Leve de openhartigheid!
