
Waarom je soms je moeder hoort praten als je zelf ruzie hebt met je kind

Je staat in de woonkamer. Je kleuter weigert om zijn jas aan te trekken. Voor je het weet, hoor je jezelf zeggen: “Doe nou gewoon, anders gaan we te laat komen.” Het klinkt je bekend in de oren, want precies zo zei jouw vader of moeder het vroeger ook. Even schrik je van jezelf. Dít wilde je toch anders doen?
Veel ouders merken dat ze, zodra de druk hoog is, terugvallen op zinnen en patronen die ze kennen uit hun eigen jeugd. Soms is dat handig — want je hebt geleerd hoe je orde houdt. Maar soms voelt het alsof je een toneelstuk opvoert dat je helemaal niet wílde spelen.
Hoe patronen zich doorgeven
Je groeit allemaal op in een systeem: je familie. Daar leer je hoe er met emoties wordt omgegaan, wie er beslissingen neemt, hoe ruzies worden uitgevochten of juist vermeden. Die lessen neem je mee, vaak zonder dat je het doorhebt.
- Heb je ouders die nooit ruzieden? Dan kun je later moeite hebben met conflicten in je relatie.
- Werd er thuis veel gezwegen? Dan is de kans groot dat jij ook stilvalt als emoties oplopen.
- Ben je opgegroeid in een gezin waarin presteren belangrijk was? Dan hoor je jezelf nu misschien tegen je kind zeggen: “Zorg dat je je best doet, anders stelt het niks voor.”
Het zijn geen bewuste keuzes, het zijn scripts die al vroeg in je geheugen gegrift staan.
Waarom dit zo hard binnenkomt als je zelf ouder bent
Voor veel mensen wordt ouderschap een spiegel. Je ziet niet alleen je kind, je ziet ook jezelf als kind terug. De manier waarop je reageert op driftbuien, op koppigheid of juist op verdriet, is vaak gekleurd door hoe je zelf vroeger werd benaderd.
Dat kan confronterend zijn. Misschien wilde je juist alles anders doen dan je ouders. Misschien had je het idee dat jij “de relaxte ouder” zou zijn die alles met humor oplost. En toch hoor je jezelf dreigen, belonen of zuchten op exact dezelfde manier als vroeger thuis.
Familiesystemen: meer invloed dan je denkt
In de psychologie heet dit ook wel systemisch werken: het idee dat je altijd onderdeel blijft van je familiesysteem. Daar horen rollen, verwachtingen en onzichtbare regels bij. Soms zijn die helpend, soms zitten ze in de weg.
Je kunt bijvoorbeeld de rol van “bemiddelaar” hebben aangenomen in je gezin van herkomst. Als ouder kan dat betekenen dat je de neiging hebt conflicten met je kinderen uit de weg te gaan. Of je draagt juist het patroon van “altijd sterk moeten zijn” mee, waardoor je moeite hebt om kwetsbaarheid te tonen in je huidige gezin.
Door je daarvan bewust te worden, kun je keuzes maken. Je hoeft niet automatisch te reageren zoals je dat altijd deed.
Wat helpt om zicht te krijgen op patronen?
Er zijn verschillende manieren om te onderzoeken hoe jouw familiesysteem nog invloed heeft. Soms begint het gewoon met observeren: welke zinnen gebruik ik vaak, hoe reageer ik op spanning, welke emoties vermijd ik?
Daarnaast bestaan er methodes zoals familieopstellingen en systemisch coachen, waarbij je leert om deze patronen zichtbaar te maken. Het gaat niet om schuld geven aan ouders of familie, maar om begrijpen hoe dingen zijn ontstaan en hoe je er anders mee om kunt gaan. Organisaties zoals UNLP bieden opleidingen in familieopstellingen en systemisch coachen die niet alleen voor professionals interessant zijn, maar ook inzichten bieden die in je eigen gezin toepasbaar zijn.
Je hoeft niet alles perfect te doorbreken
Ouderschap is geen project waarin je alles foutloos moet doen. Soms val je terug in oude gewoontes, en dat is normaal. Het gaat er niet om dat je nooit meer een zin van je moeder mag herhalen. Het gaat erom dat je bewust kunt kiezen: past dit bij mij, bij mijn kind, bij ons gezin nu?
Dat bewustzijn alleen al maakt een verschil. Want zodra je merkt dat je op de automatische piloot reageert, heb je de keuze om even stil te staan en het anders te proberen. En die kleine verschuivingen — dát is vaak al genoeg om patronen te doorbreken.