Lees ook: Mama heeft borsten, dus mama is de klos
Bij de een ging het heel makkelijk, de ander heeft zich door die maanden heen geploeterd. Bij sommigen vloog die melk er bij het kolven uit, bij weer een ander was het uren pompen zonder resultaat. Afhankelijk van ieders ervaring hebben we besloten op een gegeven moment te stoppen. De een al na een maand, een ander pas na anderhalf jaar. Er zijn ook bezoekers die geen borstvoeding wilden geven. We hebben vrouwen gesproken die zeiden dat het niks voor ze was. Dat respecteren wij natuurlijk. Iedereen zijn ding.
Maar er zitten altijd vrouwen tussen die opeens heel boos worden als het over borstvoeding gaat. Die van die gemene zinnetjes opschrijven als: “Wat jammer dat jij het zo ervaren hebt, naar mijn mening is borstvoeding juist…” Nou ja, vul maar in. Of ze gaan opeens twitteren dat we belachelijk advies geven, omdat we gewoon niet moeilijk doen over dat hele onderwerp.
Kijk: dat het goed is dat ze in Congo of Bangladesh borstvoeding geven – daar staan we helemaal achter. Anders gaan ze maar klooien met vies water en poedermelk, niet alleen ongezond maar ook nog duurder. Maar in Nederland vinden wij dat iedereen het zelf moet weten.
Waarom moet het zo dogmatisch?
Borstvoeding is nu in de mode, toen wij klein waren was flessenmelk in de mode. Gelukkig weten we steeds meer en lijkt het erop dat borstvoeding inderdaad het beste is. Dat bestrijden we ook niet. Maar alleen maar eten van de Natuurwinkel is waarschijnlijk ook beter dan alles kopen bij de Lidl, alleen komt het er niet altijd van. En je kind op de fiets een helm opzetten is zeker beter dan dat niet doen, alleen doet bijna niemand dat.
En daar wordt niemand boos om.
Waarom dan toch wél over borstvoeding?
Kan iemand dat uitleggen aan de niet-fanatici onder ons (de meerderheid schatten we zo in)? En zullen we daarna weer normaal tegen elkaar gaan doen? Want jullie zijn vast doorgaans echt geen gemene ruziezoekende vrouwen, alleen als het hier over gaat doen jullie zo.
Laten we vrede sluiten, wij goede moeders en jullie supermoeders. En vaker naar de Natuurwinkel gaan.
Lees ook: Waarom het onzin is dat ‘alle vrouwen borstvoeding kunnen geven’
Barbara van Erp (51) is moeder van twee zoons: Felix (14) en Morris (9). Ze richtte Me to We op, omdat ze vond dat het tijd was voor een realistischer geluid uit moederland. Inmiddels is ze uit de luiers, maar ze weet nog maar al te goed hoe het was om kleine kinderen te hebben.
