Lezersrubriek: een eenzame moeder

16.04.2015 13:00

Deze week in onze lezersrubriek een anonieme bijdrage

Soms voel je je als thuisblijfmoeder heel erg alleen staan.  Ook al weet je dat de wereld vol is met lotgenoten. Ook al is er nog een kindje op komst. Ook al weet je dat het een fase is..

Zomaar een willekeurige nacht, 2.35 uur. Schreeuwend word ik wakker, omdat ik kramp heb. Kramp in de achterkant van mijn bovenbeen. Op het moment dat ik denk dat het weg is, schiet het er weer in. Dit keer is mijn gil niet zacht. Het duurt even voordat het weer wegzakt. Ik wil mij omdraaien maar besef dat het niet kan. Ik lig klem. Klem tussen man en hond, en beiden ruiken ze uit hun mond/bek alsof ze minstens tien dode vogeltjes hebben opgegeten. Hond wegduwen is makkelijker dan man wegduwen. Man schijnt ’s nachts ineens van beton te zijn.

Verhuisd
Inmiddels klaarwakker draaien mijn gedachten op volle toeren. Omdat ik destijds ongepland maar gewenst zwanger raakte zijn we verhuisd van Friesland naar Utrecht. Daarnaast werd mijn contract niet verlengd. Dat kwam dan wel weer goed uit. Ik was  twintig weken zwanger en kwam in de WW. Solliciteren met een dikke buik. Jaja…begin er maar aan. Onze dochter werd geboren en ik werd thuisblijfmoeder. Ik had nog WW, maar solliciteerde omdat het moest. Ik had niet de intentie om daadwerkelijk weer te gaan werken. Wij hadden berekend dat het goedkoper zou zijn om thuisblijfmoeder te zijn. Dus zo gezegd, zo gedaan.

Eenzaamheid
In mijn omgeving, inclusief familie, riep iedereen dat ik na een half jaar weer zou willen werken. Want niemand kan zolang thuis blijven zonder ‘volwassen geklets’ om zich heen. Nu, negentien maanden later, vind ik het nog steeds heerlijk om thuis te zijn. De keerzijde is de eenzaamheid. Ik ben erg blij dat wij een hond hebben, hierdoor moet ik er elke dag op uit. En gelukkig heb ik een ‘buiten-kind’ dus is het geen straf. Af en toe vliegt het mij aan en heb ik mijn dag niet. Een dag later is dat dan alweer over. Financieel hebben wij het goed en we hebben een ontzettend leuke en makkelijke dochter. Bovendien ben ik weer zwanger en dat verloopt allemaal zonder noemenswaardige klachten.

Klagen
Ik klaag niet. Niet over het feit dat ik in negentien maanden tijd twee keer heb mogen ‘uitslapen’, niet over het vier keer per dag uitlaten van de hond, niet over het huishouden waar ik volledig voor opdraai, niet over de volledige verzorging van onze dochter, niet over mijn man die zes dagen per week werkt en de zevende dag de hele dag hangt en slaapt, niet over dat hij altijd thuis wil blijven en weinig zin heeft in dingen doen, niet over het feit dat ik geen echte vriendinnen heb, niet over zeurende schoonouders, niet over mijn eenzaamheid, niet over de vermoeidheid, niet over mijn schoonzus die ik niet kan uitstaan, niet over mijn rugpijn, gewoon nergens over.

Janken
En toch kan ik elke dag wel janken. Elke dag weer is het een beproeving om de dag door te komen. Maar elke dag is ook een feestje. Lekker spelen met mijn dochter, twee uurtjes Netflix kijken als ze slaapt, elke dag erop uit met de hond. Ik weet dat ik de eenzaamheid zelf in de hand heb. Ik kan contactadvertenties plaatsen in de rubriek ‘vriendinnen gezocht’. Ik kan mij weer opgeven voor een zwangerschapscursus (aan de vorige keer heb ik vier kennissen overgehouden). Genoeg te bedenken om in contact te komen met eventuele toekomstige vriendinnen. En toch kan ik het patroon niet doorbreken.

Zomaar een willekeurige nacht, 3.15 uur. Ik word wakker omdat mijn dochter huilt. Ik luister even en wacht af wat voor soort huilbui het wordt. Het valt mee, na 3 minuten is het alweer stil. Inmiddels wakker gaan mijn gedachten weer alle kanten op. Ik glimlach want ik voel een klein schopje in mijn buik. Ik draai mij om, dit gaat heel makkelijk omdat de hond in zijn mand ligt. Over 20 weken een nieuw mensenleven, over 20 weken een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Over 20 weken ben ik even niet meer eenzaam.

Elke donderdag laten we andere ouders-met-een-leven aan het woord in onze lezersrubriek. Heb jij ook een ontroerend of leuk stukje/lijstje/column/tekening/infographic over die helse vakanties met chagrijnige pubers, mislukte babyshowers, dictatoriale kleuters en/of hysterische schoonmoeders? Mail ons op schrijven@me-to-we.nl !