Moeder steekt met hartverscheurende post over postnatale depressie medemoeders een hart onder de riem

23.07.2019 04:55
Moeder steekt met hartverscheurende post over postnatale depressie medemoeders een hart onder de riem

Veel moeders die leiden aan postnatale depressie schamen zich voor de gevoelens die ze hebben jegens hun pasgeboren baby, en durven hierdoor ook geen hulp te zoeken. Daardoor duurt het soms jaren voordat moeders de juiste hulp krijgen, en zich weer normaal kunnen voelen. Bunmi Laditan, de schrijfster achter de blog en Facebookpagina Honest Toddler schreef op Facebook over haar eigen ervaring met postnatale depressie, en probeert haar medemoeders een hart onder de riem te steken. 

In haar post schrijft ze: ‘Ik had het zwaar met de derde. Mijn laatste baby, mijn eerste zoon. Ik wist dat je bij postnatale depressie last kan hebben van paniek, onzekerheid, dwanggedachten, angsten, boosheid en schaamte. Allemaal al leuk genoeg, maar maar niemand je op kan voorbereiden is hoe het voelt wanneer je je baby vast hebt, en het gevoel hebt dat die baby niet van jou is.’

Ze vervolgt: ‘In die eerste dagen zat ik midden in de nacht met mijn zoon, om hem borstvoeding te geven. Op het eerste gezicht het toonbeeld van moederlijke toewijding. Maar er miste iets. En mijn allergrootste angst was dat iemand dat op zou merken.’ Uiteindelijk werd Bunmi gediagnosticeerd met postnatale depressie, en kreeg ze medicatie waardoor haar emotionele staat stabiliseerde. Toch duurde het drie jaar voordat de connectie met haar zoon 100 % hetzelfde voelde als met haar andere twee kinderen.

Met haar post wil Bunmi andere moeders die hetzelfde meemaken moed inspreken. ‘Als je zulke gevoelens op dit moment meemaakt, terwijl je een baby’s luier verschoont of een peuter in bad doet waarvan je bang bent dat die nooit zal voelen als 100% van jou, hou asjeblieft vol. Blijf komen opdagen. Blijf hen in slaap wiegen. Blijf hun zachte wangetjes kussen. Elke keer dat je dat doet wordt er een klein handje zand in het ravijn tussen jullie in gegooid. Op een dag is het ravijn gedicht en kun je de afstand tussen jullie overbruggen.’

Lees Bunmi’s volledige post hieronder:

bron: Facebook

Lees ook: Ik had een postnatale depressie. Denk ik