Waarom het zo gek nog niet is om oud moeder te worden
Janneke Jonkman (38) wilde al jáááren moeder worden, maar haar exen werkten niet mee. De eerste vertrok naar Australië, de volgende leek haar bij nader inzien toch niet zo’n geschikte vader (hij raakte verslaafd) en de derde maakte het uit omdat hij twijfelde of hij wel toe was aan kinderen. En toen was ze ineens 34 en weer alleen. Zou het ooit nog wat worden met die kinderwens van haar?
Lees ook: De 10 geboden van het Genootschap van Ouders.
Het leek er niet op, want ruim twee jaar lang had ze de ene na de andere date, zonder succes. Tot ze zomaar de man van haar leven tegenkwam. Die ze trouwens al vijf jaar kende, maar ze hadden elkaar op de één of andere manier over het hoofd gezien. Een jaar later hadden ze een tweeling! En inmiddels is ze juist heel blij dat ze niet meer piepjong was toen ze moeder werd. Want los van een paar nadelen, zijn er ook heel wat voordelen van oud moeder worden (nou ja, oud… Laten we zeggen: na je 35ste):
- Je kent jezelf. Waaide ik als twintiger nog met alle winden mee en liet ik me meeslepen door een scala aan emoties, inmiddels weet ik dat ik maar beter geen discussies aan kan gaan als ik PMS heb, dat ik gelukkig word van er af en toe in mijn eentje op uit gaan en ongelukkig als ik te lang niet kan schrijven, dat ik niemand een plezier doe met mezelf wegcijferen en dat ik lichtelijk neurotisch ben als het op schoonmaken aankomt. Dat scheelt zo veel gedoe en energie! En die energie die je overhoudt, kun je in je kinderen steken.
- Been there, done that. Oude moeders hebben jarenlang op de bar kunnen dansen, naar nachtfilms en hippe festivals kunnen gaan, stedentrips en verre reizen kunnen maken tot ze een ons wogen, XTC kunnen slikken op vage feestjes, met Jan en Alleman het bed in kunnen duiken (of heel veel ochtendseks hebben met hun vriend), vijfgangendiners eten in chique restaurants, en waar je al niet meer aan toekomt als je geen kinderen hebt. En op een gegeven moment heb je het allemaal wel zo’n beetje gezien. Dan is het best een verademing als je ineens elke avond op de bank zit, met als enige actie het af en toe naar boven lopen om een kind te troosten. Saai? Ja, een beetje. Héérlijk saai.
- Je man is volwassener (als je geluk hebt). Als je na je 35ste moeder wordt, is de kans groot dat je man ook wat ouder is. En dus een stuk volwassener. Als het meezit, want er zijn ook mannen die nooit volwassen worden, maar waarschijnlijk was je zelf volwassen genoeg om die links te laten liggen. En dus draait je man monter mee in het huishouden, gunt hij jou je vrijheid, en wil hij niets liever dan heel veel tijd met z’n kinderen doorbrengen (in plaats van met vrienden tot het ochtendgloren in de kroeg hangen). En je was sowieso al zo dol op hem, want:
- Jouw man is de leukste. Na drie lange relaties en tig korte flirts, weet ik het in elk geval zeker: mijn man is de leukste. Ook al is hij soms chagrijnig, zet hij lege melkpakken terug in de koelkast en is hij niet echt een held met de boormachine. Nou en? Hij accepteert ook al mijn onvolkomenheden (zie punt 1). En hij vindt mij ook de leukste! Het besef dat je het écht enorm getroffen hebt met elkaar, is nog sterker als daar een reeks relaties aan vooraf is gegaan. En dat kan van pas komen als het even tegenzit allemaal. Relatiedipje? Je weet in elk geval dat het gras elders niet groener is, dus je denkt wel tien keer na voordat je een scheiding overweegt. En bovendien heb je de quarter life crisis allebei al achter de rug. Scheelt weer.
- Je krijgt geen striae. Als je ouder bent, staat je huid wat minder strak, en laat dat dit keer nu eens een meevaller zijn. Want je buik kan er best tegen om een beetje opgerekt te worden. Ik hield aan een tweelingzwangerschap geen streepje striae over. En sowieso ben je na de zwangerschap nog steeds heel tevreden met hoe de vlag erbij hangt, want:
- Je bent blij met je lijf. Die onzekerheden die je als twintiger had, heb je nu wel achter je gelaten. Ja, je hebt te grote/kleine borsten, een rolletje hier en daar, of een flinke kont. Nou en? Nu je lichaam je al zoveel jaren trouwe dienst bewezen heeft, ben je er inmiddels hartstikke trots op. Ook als het na de zwangerschap een paar sporen heeft opgelopen.
- Je vergelijkt jezelf niet meer met anderen. Toen ik jong was, kon ik me nog wel eens druk maken om wat anderen van me dachten. Vonden ze me wel aardig? Moest ik niet nog wat schoenen/tassen/rokjes kopen? En vond vriendin A het niet stom dat ik tegen vriendin B had gezegd dat vriendin C tegen mij had gezegd dat vriendin A, etcetera? Deze pleaser-, roddel- en andere kwalen heb je waarschijnlijk al lang achter je gelaten als je oud moeder wordt. En dus kun je het prima vinden met alle moeders op het schoolplein. Of niet, maar dan maakt dat je ook niks uit.
- Je hebt meer kans op een tweeling. Ja, echt, hoe ouder je wordt (oké, tot de overgang begint), hoe meer kans dat je lichaam een beetje van slag raakt en je dus vaker een dubbele eisprong hebt. Alsof je lichaam denkt: nu of nooit. Als je 45 bent, is die kans van 3% toegenomen naar 17%! En een tweeling krijgen is nu eenmaal het leukste wat er is. Ik spreek uit ervaring.
- De wereld draait niet meer om jou. Vroeger, ja vroeger, toen dacht je nog dat je het middelpunt van de wereld was. Je schreef dagboeken vol over je misère, je brak het hoofd over hoe je succesvol kon worden en misschien was je zelfs boos op de wereld, omdat die niet precies tegemoet kwam aan al je wensen. Inmiddels ben je er ruimschoots achter dat de wereld niet alleen om jou draait. Dat we het met z’n allen moeten doen. Dat het gaat om verbinding, om het maken van contact, om er voor elkaar zijn als het nodig is. Van Me to We, zeg maar. En daarom vind je het fantastisch dat er nu ineens een of meer mini-me’s van jou rondlopen. En doe je niets liever dan de hele dag met ze in de weer zijn. Waar moet je anders al die liefde laten die je in overvloed beschikbaar hebt? En het mooie is: als je liefde deelt, vermenigvuldigt het zich. Daar zijn je kinderen het levende bewijs van.
Lees ook: Ik zal nooit… Bekentenissen van een moeder die gefaald heeft.
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
