Een tijdje geleden was ik ziek. Doodziek. Ik ging van een griepje naar een bronchitis naar een soort-van-lichte-longontsteking, daar was de dokter niet echt uit, wat het nou was. Doet er ook niet toe, ik voelde me beroerd tot op het bot. Moeders en ziek zijn, dat is geen goede combinatie. En dus werkte ik door. Probeerde manlief me zoveel mogelijk te ontzien, maar die huilende kindjes willen toch ook een kusje van mama bij het vallen, een voorgelezen verhaaltje of een compliment voor tekening nummer 234. En kun je in vaste dienst nog wel rekenen op een beetje medeleven, als zieke ZZP’er word je toch geacht gewoon de dienst te leveren waarvoor je bent ingehuurd. Dus tja. Zat ik toch maar te tikken met antibiotica in mijn lijf, half scheel kijkend en zo misselijk dat ik het liefst over alles en iedereen wilde projectielbraken. Dat ging zo door, week na week. Totdat ik zo kapot was, dat ik voelde: tot hier en niet verder. Daar trok ik de grens.
Ik heb de familie bij elkaar geroepen en heb gezegd: “Vandaag doet mama niet mee. Vandaag staat mama uit.” Ik ben in bed gaan liggen met een John Grisham (Het eiland, een aanrader overigens), een doos tissues, een pak gevulde koeken, neusspray, een familieverpakking ibuprofen en Netflix. En ik heb woord gehouden; ik ben de hele dag daar blijven liggen. Bij elke klop op de deur, zei ik met schorre stem: “NEE!”, en na een paar keer hield het op met het geklop. Ik raakte in een soort coma en werd wakker, fris als een hoentje. Wat had een dag niet praten, niet zorgen, er niet zijn, me goed gedaan. Ik raad het sinds die dag iedere moeder aan. Soms is het broodnodig om even alleen aan jezelf te denken. Jezelf uit te gummen voor de rest en er alleen even te zijn, voor jezelf, meer niet.
Dus: eis je dag op. Doe wat je leuk vindt. Verwen jezelf gruwelijk. Ga naar het museum, blijf net als ik een hele dag in bed liggen, bezoek een leuk stadje, koop die prachtige jurk. Dit alles zonder telefoon, zonder kinderen om je heen, zonder man. Een dag, helemaal voor jezelf. Om naar de manicure te gaan, of zelf je nagels te lakken in de achtertuin, met een vriendin de hele dag te shoppen, het maakt niet uit. Maar laad die batterij op, wees niet zo stom als ik ben geweest. Ben je moe, wil je even alleen zijn, trek aan de bel en eis die dag voor jezelf op. Omdat je het waard bent.
Die dag, het heeft wonderen gedaan. Ik was er snel weer bovenop. Binnenkort doe ik deze mamadag 2.0 nog even dunnetjes over. Ik kan niet wachten!
Tof als kraamcadeau of gewoon voor jezelf: bestel hier de boeken van Franke.
Franke werkt voor verschillende (online) magazines. Ze heeft twee kinderen, Puk, en Olle. Ze zit graag op het strand en hoopt ooit nog te kunnen surfen. Tot die tijd is suppen haar ding.
