Een kind vond ik een eitje. Maar bij 2 kinderen ging ik bijna kopje onder

Tamara

25.11.2019 16:00

Barbara had het perfect voor elkaar, met 1 kind en 2 volwassenen om ervoor te zorgen. Maar toen kwam de tweede en waren ze binnen de kortste keren gesloopt. Het was een constante stroom aan luiers, voedingen, eten, potjes, flessen uitkoken. Dit is Barbara’s gouden tip:

Voordat ik kinderen kreeg had ik een heel rechtlijnig idee over hoe ik het ging aanpakken, dat kinderen opvoeden. Vriendinnen die al moeder waren keken me vaak meewarig aan, als ik overtuigd uiteenzette hoe ik het allemaal wel niet zou gaan doen. Mijn kind zou alleen maar vers eten (ab-so-luut geen potjes), in zijn eigen bed slapen, groente leren eten, tot zijn vierde geen iPad, noem maar op. Achteraf snap ik niet dat diezelfde vriendinnen me niet eens goed door elkaar gerammeld hebben. Of ze dachten: ‘die komt er nog wel achter…’

Nou, dat was waar. Heel eerlijk, met onze eerste viel het nog mee. Oké, er werd wel eens een potje opgewarmd, maar over het algemeen had ik ons gezinnetje voor mijn gevoel lekker op de rit. Mijn man en ik werkten allebei vier dagen, maar ik begon vroeg, waardoor ik vaak rond half vijf al thuis was. Dan kon ik nog wat was wegwerken, even snel een stofzuiger door het huis trekken of boodschappen doen. Mijn man haalde ons kind van de opvang, en wanneer zij thuiskwamen had ik het eten op tafel staan. Een vers gepureerd groenteprutje voor de kleine, een uitgebreide curry of lasagne voor ons. Het leven met een kind was eigenlijk prima te overzien. Dat veranderde toen onze tweede zich aandiende.

Toen ik terugkwam van mijn tweede keer verlof veranderden mijn werktijden. En dat niet alleen. Alles was anders. Er kwam geen einde aan de constante stroom luiers, voedingen, slaapjes, spelletjes, badderen, eten, dutjes, potjes, flessen uitkoken, huilbuien, gebroken nachten, en noem maar op. Het ging maar door. Binnen de kortste keren waren we gesloopt. Het ging gewoon niet, alles doen zoals ik het me had voorgenomen. Na al die jaren keihard proberen alle ballen in de lucht te houden, kon ik niet anders dan er een paar neer te leggen.

Dus ben ik het anders aan gaan pakken, om mezelf iets meer lucht te geven. Niet meer elke dag stofzuigen, en vaker gewoon lekker een potje of een snelle pasta. Daarnaast lieten we een Quooker installeren, waar we al een tijdje over twijfelden. Tjonge, wat scheelt dat veel. Stond ik hiervoor toch al snel 2-3 uur per dag in de keuken (flessen te maken, spenen uit te koken, hapjes te pureren, uitgebreid te koken), nu gaat het zo veel sneller. Als we een drukke dag hebben gehad, tap ik snel wat kokend water, en heb ik binnen tien minuutjes een bord pasta met tomatensaus op tafel staan. Heel eerlijk: mijn kinderen eten het net zo graag. Ook speentjes uitkoken is nu zo gebeurd, broodtrommels zijn in een wip uitgespoeld, en een potje thee is zo gezet.

Ook in de rest van het huishouden ben ik wat makkelijker geworden. Niet dat het bij ons een beestenboel is, maar élke dag het hele huis aan kant is met een baby en een kleuter gewoon niet altijd haalbaar. Niet alleen het moederschap, maar mijn hele leven is er een stuk leuker op geworden nu ik voor mezelf de lat niet meer zo extreem hoog leg. Ik heb geleerd dat goed genoeg ook écht goed genoeg is. Als iedereen aan het eind van de dag nog leeft en vredig in z’n bedje ligt, was het een geslaagde dag. Tijd voor een welverdiend kopje thee.

Met de Quooker CUBE haal je naast warm, koud en kokend water, nu ook koel bruisend en gefilterd water uit de Quooker-kraan. Ideaal voor de drukke moeder!