Backpacken met een baby? Annemieke raadt het iedereen aan
Met je baby een verre reis ondernemen? Annemieke ging op backpackvakantie naar Zuidoost-Azië en kan het iedereen aanraden!
“Wat een stom klote-idee, deze vakantie,” riep ik huilend uit. “Ik wil NU METEEN het eerste de beste vliegtuig terug naar huis nemen. Hier is geen ziekenhuis te bekennen en we zitten nog minimaal vijf uur vast op deze stomme klote-boot in dit gore derdewereldland. Waarom heb je de EHBO-kit in het hotel laten liggen?! Het ziet super rood en er zitten al bultjes op. De bultjes zwellen helemaal op, ik zie ze gewoon groter worden. Misschien is het een allergische reactie! Dadelijk gaat het ontsteken en wat als het tot spierverkramping leidt?! Of bloedvergiftiging of ademhalingsstoornissen. Ik maak me echt zorgen,” jammerde ik hysterisch. “Ik snap dat dit vervelend is, schat,” antwoordde K. “Maar probeer even rustig te doen, dadelijk maak je de baby nog van streek.”
Aansteller!
Geen zorgen, Zoë mankeerde helemaal niets. Maar dan ook echt niets; ze lag lekker in K.’s armen te slapen op de boot, met een laag babyvriendelijke factor 50+ zonnebrandcrème, UV-hoedje en mini-zonnebril op. Ik daarentegen was tijdens het zwemmen in Ha Long Bay door een kwal gestoken wat best pijn deed, en reageerde daardoor lichtelijk een klein beetje best begrijpelijk overdreven panisch. De gids kwam op het geschreeuw af en maakte een grapje over dat kwallensteken in slechts 18% van de gevallen dodelijk zijn. Na één blik op mijn gezicht snapte ‘ie dat dit niet zo’n heel slim grapje was en verzekerde hij me dat er echt niets aan de hand was. “Die rode bultjes trekken zo weg. Geen zorgen; op iedere trip wordt minimaal één iemand gestoken.” Hij zei nog net niet “En meestal stellen ze zich niet zo aan!” erachter. Tien minuten later klommen twee jongens uit het water de boot in “Man hé, dat prikte!” en vergeleken enthousiast hun kwallensteken om te zien wie de grootste had…
Vliegen met baby kan ook relaxed zijn
Op deze iets minder geslaagde excursie na, was onze backpackvakantie eigenlijk zwaar relaxed. Het begon al met de vliegreis. Na het lezen van deze horrorstory van Vala, verwachtte ik DE HEL (in hoofdletters, ja). Het tegendeel was waar. Zoë vond het vliegtuig uitermate chill en viel nog voor het opstijgen in slaap. We kregen een bedje aan de muur geschroefd plus vier stoelen voor ons tweeën en gratis cadeautjes voor onze dochter. Voorrang bij alles van het inchecken tot de douane. Stewardessen die bij de eerste kik klaar stonden om haar af te leiden met Kiekeboe en andere spelletjes. Of het lieve baby’tje nog een extra dekentje wilde? En mevrouw misschien nog een glaasje wijn? Waarschijnlijk hadden de medepassagiers op de eerste vlucht na een halfuur krijsen van die zakjes verwacht met oordopjes, snoepjes en een briefje waar opstaat ‘sorry dat ik een baby ben’ – ik vond juist dat we recht hadden op applaus aangezien ze in het vliegtuig veel minder huilde dan thuis. De enigen die na in totaal 26 uur reizen met twee keer overstappen dan ook helemaal kapot waren en drie dagen jetlag hadden, waren K. en ik.
‘De baby heeft geen zin in saaie musea’
In Vietnam zelf was onze baby evenmin een blok aan het been, maar juist een perfect excuus voor uitstapjes waar ik geen zin in had. De Cu Chi tunnels bijvoorbeeld. Eigenlijk is het een must om een beetje interesse te tonen in de geschiedenis van het land dat je bezoekt, maar bij het idee van oorlog alleen al word ik depri, laat staan dat ik ‘de Vietnamoorlog wil beleven’ door door zo’n fokking claustrofobisch-makende tunnel te kruipen of met een AK-47 te schieten. Cultuurbarbaar die ik ben, had ik ook geen zin in het Fine Arts Museum, het War Remnants Museum, of de Independence Palace. Met andere woorden: “Ik denk niet dat deze uitstapjes heel geschikt voor Zoë zijn K… Ga jij maar lekker in je eentje al die musea bezoeken. Wij gaan wel even souvenirs shoppen en vervolgens in een koffiebarretje met airco zitten, dat is veel beter voor de baby.”
Ouders happy, baby happy
Eindelijk ondernamen mijn vriend en ik weer eens wat. Heel zen bezochten we samen tempels en fietsten we langs rijstvelden met Zoë in de draagzak. Ik werd er helemaal blij van. Mijn betere humeur had tot gevolg dat K. en ik elkaar nu eens niet afkatten als er iets mis ging, maar samen konden lachen om ondergepoepte rompertjes en hotellakens vol moedermelkvlekken. Happy ouders bleken het recept voor een gelukkige baby. Geen wonder dat onze dochter zo tevreden was: ze werd iedere dag gedragen en kreeg van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat alle aandacht die ze zich maar kon wensen. Geen was die gedaan moest te worden, geen huis dat hoognodig schoongemaakt moest te worden, geen mails die beantwoord moesten te worden.
Op reis: super. Weer thuis: problemen
Ik kan het iedereen aanraden, je baby meeslepen op een verre reis. Vooral als je in Zuidoost-Azië gaat backpacken. Echt waar – wet wipes en luiers verkopen ze overal, een hydrofieldoek, anti-muggenspul, zonnebrandcrème en EHBO-kit neem je mee. Past makkelijk in de rugzak. Een volle kofferbak meeslepen is echt niet altijd nodig. Als je van reizen houdt, dan is reizen met kind alleen maar extra leuk. Het is dat we een hond hebben waar we voor moeten zorgen en geen ongelimiteerd vakantiebudget, anders stapte ik gelijk in het volgende vliegtuig naar Peru, Botswana of Timboektoe. Backpacken met baby is namelijk geen enkel probleem. De problemen begonnen pas toen we weer thuis waren en ons niet meer 24/7 om Zoë konden bekommeren. Een half uurtje lang alleen in de box spelen, daar had ons verwende prinsesje geen zin meer in…
Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.
Lees ook: Marcel heeft er maling aan en doet het gewoon: vliegen met een kind
