“Ik vind het heel belangrijk dat een kind goed hecht. Baby’s horen niet alleen op een kamertje te slapen, maar lekker dicht bij mama en papa. Het feit dat wij in de Westerse wereld onze kinderen nou toevallig op een eigen kamer leggen, wil niet zeggen dat dat dus normaal is. Sterker nog, in heel veel landen zouden ze ons voor gek verklaren. Daar staan ze nog veel dichter bij de natuur en weten ze dat een kind behoefte heeft aan veiligheid en de nabijheid van de ouders. Aaron heeft dan ook vanaf zijn geboorte bij ons gelegen, eerst in een co-sleeper, maar gaandeweg gewoon tussen ons in. Hij slaapt heerlijk in ons bed en ik vind het fijn dat we hem die geborgenheid kunnen bieden.”
Lees ook: “Ik ben vier maanden geleden bevallen en durf nog steeds niet te vrijen!”
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
“Aaron is nu 5 jaar en hij heeft nog helemaal geen behoefte aan een eigen kamertje. Stephan vindt het echter ruim tijd worden. Een baby in bed prima, een dreumes en een peuter kon ook nog, maar samen slapen met een kleuter wordt hem nu toch echt te gortig. Volgens hem is het belangrijk dat onze zoon wat minder afhankelijk van ons wordt en is het goed voor hem om een eigen plek te hebben. Bovendien is hij van mening dat het onze privacy begint te schaden. Hij wil ook wel gewoon weer eens lekker samen slapen met mij zonder dat er een kind tussen ligt en bijvoorbeeld ook weer ongegeneerd midden in de nacht seks kunnen hebben in ons eigen bed. Ik snap het ergens wel, maar wat mij betreft is de hechting van onze zoon belangrijker dan onze eigen behoeftes.”
“We hebben nog een kamer over in ons huis en Stephan wil daar een kinderkamer van maken. Hij heeft gezegd dat hij vindt dat Aaron binnen drie maanden op die kamer moet slapen. We hebben er steeds vaker ruzie over, want ik zie het echt niet zitten. Het voelt alsof ik mijn kind in de steek laat. De gedachte van hem iedere avond op die kamer, alleen in zijn bedje, het gaat gewoon totaal tegen mijn natuur in. Maar ik wil de behoeftes van mijn man ook niet zomaar negeren. Wat is nu wijsheid?”
Vala van den Boomen (37) is moeder van drie kinderen: een zoon van 8, die autisme heeft, en twee dochters van 7 en 3 jaar die beiden het Syndroom van Ehlers-Danlos hebben (net als zijzelf). Op Me to We schrijft ze over het reilen en zeilen in haar enigszins gemankeerde, maar wel erg leuke gezin. Met haar artikelen hoopt ze andere moeders een hart onder de riem te steken en wat nuchterheid (en het nodige sarcasme) te brengen in de hysterie die het ouderschap van tegenwoordig vaak is. Je vindt haar verhalen ook op Vala.nl.
