Of het tijd is voor een knoopje bij mijn man
Simone is freelance medisch tekstschrijver en woont met man en kinderen (Mirthe van 8 en Ruben van 5) vlakbij Den Bosch, maar verblijft het liefst op Texel. Behalve over gezondheid, vindt zij het leuk om af en toe ook nog iets over het heerlijke, maar oh zo turbulente, ouderschap te schrijven.
Het is maandagavond en mijn man komt thuis uit zijn werk. De hele dag hebben we stiekem al over en weer berichtjes met aubergines en perziken zitten sturen en we weten allebei wat er gaat gebeuren. We rennen de trap op en vallen nog net niet over de stapel gekreukte handdoeken die daar op ons ligt te wachten. Daar hebben we nu geen tijd voor, er is maar één ding waar we nu naar verlangen.
Natuurlijk… NIET naar dat condoom dat we nu eerst nog uit de la moeten trekken, om er vervolgens achter te komen dat we er geen meer hebben. Op. Shit. De nieuwe bestelling is nog niet binnen.
Risico
Nu hebben we al twee kinderen samen en dat is hartstikke leuk. Dus ik zeg heus niet dat nooit een risicootje genomen hebben. Afgaande op het moment in mijn cyclus durf ik dat soms wel aan. Maar veilig is anders natuurlijk, als je niet per se op een nieuwe zwangerschap zit te wachten.
Kinderwens
‘Misschien moeten we het toch nog eens hebben over een sterilisatie,’ oppert hij de volgende dag. Dit gesprek hebben we al vaker gevoerd en lange tijd heb ik “de knip” tegengehouden. Ik stond er niet achter vanwege mijn eigen twijfels over het wel of niet willen van een derde kind. Maar inmiddels is onze kinderwens in de vriezer beland.
Misschien moeten we het toch nog eens hebben over een sterilisatie
Daar heb ik overigens wel een tijdje voor nodig gehad, moet ik toegeven. Had je het me drie jaar geleden gevraagd, dan had ik graag een derde kind gekregen. Maar nu de jongste 5 jaar is en naar groep twee gaat, zijn we dat station, óók in míjn gevoelswereld, toch echt wel gepasseerd. Mijn man is daar altijd al stellig over geweest. ‘We hebben twee kinderen: dat past makkelijk in de auto; in de slaapkamers in ons huis; en bovendien we hebben een jongen én een meisje. Het is goed zo.’
Knoop erin
Nou knoop erin dan maar toch? Let’s do this. Niet veel later is de huisarts gecontacteerd en staat er een afspraak gepland voor over een paar maanden in het ziekenhuis. De knip, knoop, of hoe je het dan ook maar wilt noemen gaat er komen en de zwemmers blijven voortaan binnen. Kunnen wij weer rustig ademhalen als de condooms niet zijn bezorgd. Of nou ja, rustig… ach, je snapt ‘m.
Simone Bosters (1989) is freelance medisch tekstschrijver en woont met man en kinderen (Mirthe van 8 en Ruben van 5) vlakbij Den Bosch, maar verblijft het liefst op Texel. Behalve over gezondheid vindt zij het leuk om af en toe ook nog eens iets over het heerlijke maar oh zo turbulente ouderschap te schrijven.
