Lees ook: 13 Debiele dingen die je doet in de eerste twaalf weken.
- Zo. 37 Weken. Kom maar door met die baby!
- Hoezo ben ik nog stééds zwanger?! (Als je wakker wordt op de ochtend dat je 37 weken bent en je er nog steeds bij ligt als een gestrande walvis.)
- Twee kratten tonic, zou ik die zelf naar huis gesleept krijgen?
- Misschien is het niet meer verstandig de deur uit te gaan, straks breken mijn vliezen.
- Mijn vliezen zijn gebroken! Oh nee, ik sta gewoon in mijn broek te piesen…
- Waarom maken ze je eigenlijk lekker met die 37 weken, als die baby dan toch nooit komt? Ik protesteer.
- Maar, mijn buik is nu al enorm. Hoe moet dat nou als ik nog drie weken (of vijf!) door moet lopen? Dan val ik toch om?
- Auw. Auw! AUAUAUAW! Ingedaald ammehoela, wáárom kun je dan nog steeds zo schoppen?!
- In mijn huispak naar die bruiloft kan best. Ik bedoel, wie gaat er nou trouwen als ík 37 weken zwanger ben?
- KOM. ER. UIT!
- De eerste die me op straat weer aankijkt alsof ik een soort freak of nature ben, kan een dreun krijgen.
- Ik háát mijn man.
- Zelf mijn vliezen breken, zou dat kunnen?
- Is dit een wee? Dit is een wee! Of misschien moet ik gewoon poepen?
- Zal ik mijn man bellen en zeggen dat het begonnen is? Dan weten we meteen hoe lang hij erover doet om thuis te komen.
- Ik wil wijn.
- Dit wordt de grootste baby ter wereld. Ik weet het zeker.
- Wat nou als-ie niet komt? Gewoon helemaal niet? Er was toch zo’n vrouw met een gemummificeerde baby in haar buik? Ik weet zeker dat ik dat gelezen heb.
- Fok deze shit. Ik ga aan de wonderolie.
- Serieus, hierna nooit meer seks. Dit gaat me niet nog een keer gebeuren.
- Ook al scheur ik uit tot aan mijn kin, kan ik als-je-blieft NU bevallen? GEEF ME DIE BABY!
Vala van den Boomen (37) is moeder van drie kinderen: een zoon van 8, die autisme heeft, en twee dochters van 6 en 2 jaar die beiden het Syndroom van Ehlers-Danlos hebben (net als zijzelf). Ze schreef jarenlang op Me to We over het reilen en zeilen in haar enigszins gemankeerde, maar wel erg leuke gezin. Met haar artikelen hoopte ze andere moeders een hart onder de riem te steken en wat nuchterheid (en het nodige sarcasme) te brengen in de hysterie die het ouderschap van tegenwoordig vaak is. Inmiddels schrijft ze verder op Vala.nl.
