Acht gedachten bij het zien van mijn baby’s na de geboorte

Anne kreeg twee baby’s. En dacht heel verschillende dingen bij hun geboorte. Van hartstochtelijke, allesverzengende liefde tot het gevoel een natte dweil of blinde cavia te hebben gebaard.

Wat kersverse moeders denken en voelen bij het zien van hun baby vlak na de geboorte verschilt nogal. Ikzelf barstte niet meteen van liefde uit elkaar bij de geboorte van baby 1.  Anderhalf jaar later bij die van baby 2 ook niet. Ik voelde eerder een soort feitelijk stand-van-zaken moment: ‘Ah, er is een baby’. Maar ook wanneer je je heel feitelijk voelt, kan je blijkbaar van alles denken:

Eerste gedachte:
Baby 1: ‘Is ze gezond?’
Baby 2: ‘Wat een ongelofelijk dikke, vette baby’

Tweede gedachte:
Baby 1: ‘Is het echt een meisje?’
Baby 2: ‘Het is in ieder geval zeker weten een jongetje’

Derde gedachte:
Baby 1: ‘Ze heeft in ieder geval geen grote wijnvlek in haar gezicht’
Baby 2: ‘Hij heeft in ieder geval geen grote wijnvlek in zijn gezicht’

Vierde gedachte:
Baby 1: ‘Ohh, wat een mooi poppetje!’
Baby 2: ‘Ohh, wat is ‘ie lelijk!’

Vijfde gedachte:
Baby 1: ‘Ze lijkt op mij!’
Baby 2: ‘Ohh, we hebben echt een heel lelijk kind gekregen!’

Zesde gedachte:
Baby 1: ‘Wat kijkt ze vol afschuw naar me. En waarom huilt ze? Misschien vindt ze het niet leuk hier aan de buitenkant van mijn buik?’
Baby 2: ‘Ach wat ligt hij lief te knorren. Hij huilt niet eens!’

Zevende gedachte (ongeveer hier sloeg de liefde in):
Baby 1: ‘Wat een lief schattig scheetje!’
Baby 2: ‘Kijk ‘m daar nou tevreden op zijn papa’s borst liggen. Wat past ‘ie goed bij ons!’

Achtste gedachte:
Baby 1: ‘Dit was leuk! Dit wil ik zeker weten nog een keer!’
Baby 2: ‘Ik vond dit verschrikkelijk! Nooit meer alsjeblieft!’

Lees ook: 12 succesnummers voor de babyuitzet