Nutteloze dingen die je deed voordat je kinderen kreeg (maar stiekem wel een beetje mist)

Als Vala terug denkt aan toen ze nog geen kinderen had, verbaast ze zich over hoeveel tijd ze toen had. Tijd om dingen te doen die ze destijds enorm belangrijk vond, maar waar ze tegenwoordig nooit meer aan toe komt. En die ze nu eigenlijk ook behoorlijk nutteloos vindt (maar stiekem wel een beetje mist). Zoals:

Lees ook: 12 Dingen waarvan ik me heel erg afvraag hoe andere moeders het doen.

1. Mijn nagels lakken. Ik heb ze nog wel, die potjes met die lakjes in leuke kleurtjes. Ze staan in de badkamer, onder een dikke laag stof. Mijn dóchter (3 jaar) komt tegenwoordig van het kinderdagverblijf thuis met prachtige gelakte nageltjes. Haar moeder (38 jaar) daarentegen mag al blij zijn als ze haar nagels een keer fatsoenlijk gevijld krijgt. Soms draai ik de dop van mijn potjes nagellak af en ruik er even aan. Gewoon, voor het gevoel. Dan heb ik tenminste dat nog.
2. Mijn haar föhnen. Soms, heel soms, lukt dat nog op zondagavond. Als de kinderen in bed liggen en ik niet zo moe ben dat ik na een hete douche op de badmat in slaap val. Dan zie ik er de volgende dag uit alsof ik naar een feestje moet. Althans, dat idee hebben mensen dan. Maar meestentijds ligt de föhn net zoveel stof te happen als mijn nagellakjes. De volgende keer dat ik hem in het stopcontact steek, hebben we waarschijnlijk kortsluiting.
3. Uitgebreid al mijn poriën bekijken in de spiegel. En alle mee-eters uitknijpen. Kon ik zo een uur mee bezig zijn. Inmiddels ben ik al blij als ik een minuut heb om wat van die scrubgel op mijn gezicht te smeren, in de hoop dat de mee-eters daar op magische wijze van oplossen.
4. Mijn wenkbrauwen epileren. Toen zorgde ik er nog voor dat ik door het leven kon zonder unibrow. Tegenwoordig heb ik geaccepteerd dat ik er meestentijds uit zie als Bert (ja, die van Ernie). Alleen als ik een heel speciale gelegenheid heb, kom het pincet nog weleens tevoorschijn.
5. Handwasjes doen. Het enige dat ik nog op de hand was, zijn mijn kinderen. Maar tijd om delicate jurkjes of truitjes te wassen, heb ik niet meer. Ik ben daarom gewoon maar gestopt dergelijke kledingstukken te kopen. Tenslotte is het ook zonde om alles steeds na één keer dragen weg te moeten gooien. Iets met verspilling enzo.
6. Dingen alfabetiseren. Vroeger kon ik het me namelijk nog permitteren om een neuroot te zijn. En dus dingen op volgorde te zetten. Boeken, cd’s, dvd’s, mijn huis was ingericht met militaire precisie. Tegenwoordig probeer ik de kastjes zo min mogelijk open te doen, zodat ik de chaos erin gewoon niet hoef te aanschouwen.
7. Strijken. Sinds ik moeder ben, heb ik ontdekt dat je ook heel goed gekreukt door het leven kan. Of dat je gewoon het beste maar geen blousejes meer kunt kopen. En dat je ook heel goed kan afdrogen met ongestreken theedoeken. De strijkbout staat al zes jaar onverricht terzake in de gangkast. En moeten we echt een keer op chique, dan koop ik gewoon één dag van tevoren nieuwe kleren.
8. Mijn kledingkast op kleur indelen. Altijd weer pijnlijk, om tegenwoordig mijn kast open te trekken en een kakofonie van kleuren door elkaar te zien liggen. Mijn handen jeuken dan om de boel weer color-coordinated te krijgen. Maar helaas, er moeten boterhammen met pindakaas gesmeerd, Legoblokjes uit neusjes gepeuterd en minstens zes wassen gedraaid worden. Prioriteiten, hè.
9. Koken. Oke, toegegeven, dat deed ik pré-kindertijdperk ook al niet echt. Maar nog wel een soort van. In de zin van dat ik niet de hele week hetzelfde at, zeg maar. En dat ik nog af en toe in een opwelling ergens een recept vandaan haalde en dat dan probeerde te maken. Die tijd is voorbij. Tegenwoordig maak ik niets meer dat niet in maximaal 10 minuten op tafel staat. En zeven dagen broccoli kan best, vind ik. Het is tenslotte groen.
10. Me opmaken. Laatst complimenteerde iemand me met mijn fantastische huid. En vroeg welke foundation ik gebruikte. Het antwoord is: geen. Sinds ik moeder ben, ben ik volledig au naturel. Dat is geen bewuste keuze, dat is gewoon tijdgebrek. Ik moet ‘s ochtends namelijk een keus maken: make-up of koffie. Tja, niet zo moeilijk.
11. Muziek luisteren. In de namiddag relaxen met een hele cd van Norah Jones bijvoorbeeld. Terwijl ik dromerig voor me uit staarde op mijn chaise longue met de balkondeuren open. Als ik nu mijn Spotify-lijst open en de eerste klanken door de woonkamer schallen, kan ik rekenen op verontwaardigd gebrul, omdat het niet K3 of Opa Brom is wat ik afspeel. Wordt er bij ons thuis nu muziek gedraaid, dan doe ik dus oordoppen in.
12. Naar de kapper gaan. Voordat ik moeder was, deed ik dat elke zes weken. Ik rekende mijn kapper tot één van mijn beste vrienden. Uren zat ik in zijn stoel, terwijl hij waste, serumde, verfde en knipte. Inmiddels weet ik eigenlijk niet meer hoe hij eruit ziet. Eén keer in het half jaar ren ik nu zo’n budgetzaakje in waar je geen afspraak hoeft te maken en roep dan zoiets als: “Ik heb een half uur, knip de helft er maar af!” Soms pakt het redelijk uit, soms ook niet. Maar goed, daar heb je dan weer elastiekjes voor.
13. Een hele dag naar de film gaan. Serieus, dat deed ik dus gewoon. Iedere vrijdag. Want dan was ik vrij en ik had zo’n abonnement. ‘s Ochtends om 10 uur zat ik al klaar voor de eerste film. Om vervolgens om 17.00 uur ‘s avonds met vierkante ogen weer naar buiten te rollen. Alles had ik gezien. Tegenwoordig ben ik blij als ik op Netflix een hele film in vijf dagen weet af te kijken.
14. Een boek lezen. En dat dan in twee dagen uit hebben. Sinds vorig jaar zomer ben ik al bezig in hetzelfde boek. Soms haal ik een heel hoofdstuk per avond. Dan voel ik me enorm intellectueel en heb ik de neiging om dat op Facebook te zetten. Maar dan blijkt dat er inmiddels alweer 50 andere bestsellers zijn uitgekomen. Dus dan wordt zo’n statusupdate een behoorlijke fail.
15. Uitslapen. Tot 12.00 uur ofzo. En dan ergens gaan lunchen. Met wijn. Als ik nu op zondag om 07.00 uur aan het ontbijt zit, vind ik dat enorm laat. Lekker goedkoop is het wel, want op dat tijdstip liggen de barista’s van al die hippe lunchtenten gewoon nog op één oor. En om nou ‘s ochtends vroeg thuis al aan de Sauvignon te gaan is ook weer zo wat…

Lees ook: 12 Simpele dingen waarvan ik droom sinds ik moeder ben.

Vala van den Boomen

Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.