10 Hedendaagse kinderongemakken die niet zouden misstaan in een middeleeuwse achterbuurt
Vinca flipt. Haar huishouden waant zich dit weekend ineens in de middeleeuwen, als zich onverwachts een paar gore kinderongemakken aandienen. Tijd voor de grote ontsmetting!
Tyfus, cholera, pokken, tuberculose, lepra, pest! Nee, ik ben niet aan het vloeken, omdat een van de kinderen weer magic putty in de vloerbedekking heeft getrapt. En nee, dit is ook niet wéér een blog over vaccineren. Dit is een blog waarin ik mezelf gelukkig prijs dat ik niets met al deze middeleeuwse infectiefuckers te maken heb. Mijn kinderen zijn namelijk ingeënt, ik ben dol op mijn huis poetsen, iedereen gaat hier iedere dag in bad en krijgt genoeg frisse lucht, dus ik ben voor de duvel niet bang. Tenminste, in die veronderstelling was ik altijd. Maar inmiddels heb ik geleerd dat er genoeg kwalen over zijn die kinderen kunnen krijgen en waar je minstens net zo hard de rillingen van krijgt:
LEES OOK: Dé 9 kinderziektes die elke moeder voorbij ziet komen.
1. Hand- mond- en voetziekte. Had je er ooit van gehoord? Ik niet. Ja, mond en klauwzeer bij koeien, dat wel, maar hiermee ik wil mijn snoezige 19 maanden oude dreumes niet vergelijken. Toch zitten de mond, armen, benen en handen van onze kleine meid sinds gister ineens onder de rode blaren. Diagnose, hand- mond- en voetziekte. Een van de kinderziektes in het vage rijtje vijfde, zesde ziekte, wadiwadiblabla geen idee wat het is. Ach gossie én getverderrie.
2. Luizen! Al jaren ben ik luizenmoeder op school, maar luizen hadden mijn kinderen nog nooit gehad. Tot dus dit zelfde noodlottige weekend, toen ik ineens zo’n klein goor beestje op mijn dochters hoofd zag kruipen. Meteen de mannen in witte pakken gebeld om het hele huis met anti-insecticide te behandelen! We ruiken nu wel allemaal heerlijk naar menthol en dat is vast weer goed voor de verstopte neus van de kleinste telg.
3. Waterpokken. De wereld vergaat niet, iedereen krijgt het en je mot er even doorheen. Maar intens zielig, zo’n jeukend, krabbend kinderlijfje. En ook best goor al die rond dwarrelende en afvallende pokken door je hele huis.
4. Aarswormen. De hemel zij geprezen dat mijn kinderen dit nog nooit gehad hebben. Althans, daar ga ik van uit. Bij de eerste de beste jeukkont gooi ik er hier namelijk een anti wormenpil in. Reden: de wit weggetrokken vriendin die me ooit eens vertelde, wat zij die nacht had waargenomen toen zij haar dochter inspecteerde na jeuk. Haar beeldende beschrijving van de krioelende witte wormpjes heeft me nachtmerries bezorgd.
5. Krentenbaard. Serieus, hoe goor kan iets klinken (net als netelroos en dauwworm). Mijn middelste ‘is er gevoelig voor’ en heeft dan ook regelmatig schurftige plekken rond haar mond. Vaak is het volgens de huisarts gewoon eczeem, maar sinds het woord krentenbaard is gevallen roept zij dit tegen iedereen die het horen wil. Kan ik haar vervolgens weer minutenlang overtuigend Smalland binnenlullen. “Ik weet dat ze zegt dat ze krentenbaard heeft, maar nee hoor, tis écht gewoon eczeem!”
6. Ringworm. Het is een onschuldige schimmelinfectie van de huid, maar jakkes wat klinkt dat smerig. Ik ga acuut krabben, alleen al bij de naam.
7. Berg. Berg? Ja, berg. Droeg Atlas nog het hele hemelgewelf op zijn schouders, mijn 2 weken oude baby had berg op zijn hoofd. Best knap toch, voor zo’n klein ventje? ‘Je kunt de korstjes er met een betaalpas vanaf krabben zei iemand ooit.’ Ik had kramp van het lachen, zo stom als dit klonk, maar het werkte wel!
8. Pseudokroep. Beter bekend als dat je kind hoest als een zeehond. Een ontsteking aan de luchtwegen die voorkomt bij kinderen van één tot drie jaar. Plaatsvervangende stikneigingen krijg je ervan.
9. Spruw. De eerste keer dat ik deze naam hoorde heb ik drie keer: ‘Wat!?’ gezegd tegen de verloskundige. Wat een idiote naam. Omschrijving: een witte plak meuk op de tong van je baby. Candida schimmel, wat ook vaak op geslachtsdelen voorkomt. En dat geeft in mijn hoofd toch een soort kortsluiting in combinatie met het babymondje van mijn kind.
10. Waterwratten. Ik associeer water toch meestal met schoon, maar wratten dan weer met vieze stinkende heksenneuzen. En wat een hardnekkige fukkertjes zijn dit!
