‘Een beter milieu begint bij jezelf’ geldt niet voor ouders met een slaapweigerende baby

Annemieke had grootse groene plannen voor een milieuvriendelijke opvoeding. Maar sinds de slaapstaking van haar baby rijdt ze iedere dag drie kwartier nutteloos rondjes.

Smeltende poolkappen, te veel broeikasgassen en de Amazone die in de fik staat. Het moge duidelijk zijn: we hebben een klimaatprobleem. De mens moet actie ondernemen om de opwarming van de aarde tegen te gaan en de jeugd van tegenwoordig, aangevoerd door Greta Thunberg, weet dat maar al te goed. Aangezien ik graag wil dat er voor mijn dochter en haar nageslacht ook nog een leefbare planeet overblijft, probeer ik duurzaam te leven.

Zelfgeprakte biobananen & ouderwetse washandjes

K. en ik scheiden ons afval, eten vrijwel geen vlees en hebben geen wasdroger. We wandelen vaak in de natuur, kopen weinig nieuwe spullen en doen de spaarlampen uit als we de kamer uitgaan. (Dat we regelmatig vliegen en daarmee belachelijk veel CO2 uitstoot produceren, vergeet ik maar even. Sorry planeet). Ook sinds de komst van de baby proberen we milieuvriendelijk te zijn. Kleding die haar niet meer past, wordt naar de kringloop gebracht, evenals speelgoed waar ze niet meer naar omkijkt. Ik prak zelf een banaan, soms zelfs eentje van de lokale biomarkt, in plaats van zo’n handig knijpflaconnetje gepureerd fruit te kopen in de supermakt. Meestal gebruiken we wasbare luiers en ouderwetse washandjes in plaats van billendoekjes of toetenvegers.

Eco uit eigenbelang

Toegegeven, veel van onze eco-vriendelijkheid is gewoon eigenbelang hoor. Dat we geen tweede kind willen is niet vanwege de grote ecologische voetafdruk van kinderen, maar omdat ik geen zin heb nooit meer alleen naar de WC te kunnen. Plastic speelgoed komt er bij ons niet in omdat het lelijk is. Niet zozeer omdat het enorm belastend is voor het milieu. Zoë heeft in vergelijking met haar nichtje trouwens idioot weinig speelgoed, maar dat ligt vooral aan het feit dat ik ons piepkleine huis niet vol wil hebben met rommel in primaire kleuren. En dat onze baby (en wij ook) meestal in tweedehands kleding lopen, heeft vooral een financiële reden. Maar ecologisch uit eigenbelang telt wat mij betreft ook als duurzaam, dus we zijn best goed bezig.

Slaapstaking

Totdat Zoë vorige week in slaapstaking ging. Haar overdag in slaap krijgen is sowieso al een drama, maar nu zijn we zo diep gezonken dat ik anderhalf uur lang met een baby aan m’n borst op bed lig in de hoop dat ze daarna heel misschien drie kwartiertjes pit. Meestal mislukt dat. De enige manier om mijn dochter relaxed in slaap te krijgen, is autorijden. Klein probleempje: zodra je daarmee stopt, wordt ze wakker. Verklaarde ik een paar maanden geleden nog dat we ammenooitniet doelloos zouden autorijden alleen omdat Zoë toevallig slaapt, nu gaat dat iets, uh, anders. Zodra het wonder der wereldwonderen eenmaal geschied is, is er niets maar dan ook NIETS dat de baby wakker mag maken. Telefoons worden uitgezet, de stekker gaat uit het koffiezetapparaat en zelfs de WC doorspoelen is verboden. Valt mevrouw twee minuten voor thuiskomst in slaap? Dan rijden we gewoon verder.

Rondjes rijden voor Jan Lul

Ik schaam me rot. Uitlaatgassen zijn een van de belangrijkste oorzaken van het klimaatprobleem en wij rijden voor Jan Lul rondjes met onze dochter in de Maxi-Cosi. Duurzaam is anders. Dit kan echt niet. Ik heb geprobeerd tripjes precies zo te plannen dat ze één slaapcyclus van 45 tot 50 minuten kan doen voor we op de plaats van bestemming zijn. Het lukt me niet. De ene dag slaapt ze bij aankomst nog steeds omdat ze juist die dag twee cycli achter elkaar slaapt en rijden we maar gewoon weer terug naar huis zonder iets gezien of gedaan te hebben. De andere dag duurt het langer dan halfuur voordat ze in slaap valt omdat er eerst een ziekenwagen met sirene en dan een midlifecrisis hebbende vijftiger op z’n opgevoerde Harley langs komt scheuren en slaapt ze dus pas 11 minuten als je bij de winkel aankomt.

Duurzaam opvoeden begint bij een in bed slapende baby

En wat doe je dan? Juist ja, dan jaag je nog eens 34 minuten lang nutteloos uitlaatgassen het milieu in. Om als ze wakker is en jullie weer thuis zijn nog een keer de auto te pakken en naar de supermarkt te rijden. (Ohnee, ik bedoel natuurlijk de fiets voor een ritje naar het lokale biomarktje). Ik ben zo duurzaam dat ik met alle liefde en plezier aangekoekte poepresten uit wasbare luiers spoel. Maar uit eco-vriendelijkheid de rust van mijn baby storen, dat gaat me nu even te ver. De Greenpeace slogan ‘Een beter milieu begint bij jezelf’ gaat niet op voor ouders met een slaapweigerende baby die doodmoe haar ouders terroriseert. Misschien is het een idee ‘m te veranderen in de wat realistischere variant ‘Duurzaam opvoeden begint bij een in bed slapende baby’? Hopelijk is deze slaapstaking een fase die snel weer voorbij is. In de tussentijd ga ik maar eens op zoek naar een tweedehands elektrische auto…

Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.

Lees ook: 21 dingen die je herkent als zwanger worden een tijdje duurt