Excuses die alle peuters eigenlijk eens zouden moeten maken
Af en toe zijn ze übercute, maar af en toe zijn ze ook mega-irritant en doen ze dingen die jij zelfs drónken uit je hoofd zou laten. En dan zouden ze best eens sorry kunnen zeggen. Voor dit soort dingen, bijvoorbeeld.
Lieve mamma,
-Het spijt me dat ik altijd in bad plas, zelfs als jij er ook in zit. Ik weet het, het is niet netjes, maar het is gewoon een heerlijk gevoel.
-Het spijt me dat ik altijd maar één hap uit een appel neem en hem vervolgens onder het bed verstop of in mijn Duplo-garage.
-Het spijt me dat ik laatst zei dat ik niet hoefde te poepen en dat ik vervolgens wel in mijn broek poepte. Ik wist dat jij me anders naar de wc zou sturen en daar had ik geen zin in. Maar toch…sorry.
-Het spijt me dat ik in de supermarkt “Jij bent dik!” riep tegen een mevrouw, want daardoor kreeg jij nogal een rode kop. Ik snapte eerlijk gezegd niet zo goed waarom ik dat niet mocht zeggen, want ze was echt heel dik, maar goed…jij flipte nogal de pan uit toen die mevrouw uit het zicht was, dus ik zal het nooit meer doen. Echt niet!
-Het spijt me dat je geen sexleven meer hebt
-Het spijt me dat ik je nieuwe tas laatst met vingerverf heb ondergekliederd. Ik dacht echt dat je het wel zou kunnen waarderen. Je houdt toch enorm van blauw? Daarbij vond ik je reactie ook nogal overdreven, omdat je het er gewoon met een doekje af kon vegen, je ziet het nog maar een heel klein beetje, maar okee..je leek nogal in de stress te zijn, dus het spijt me echt.
-Het spijt me dat ik gister mijn broek naar beneden trok en aan mijn piemel zat te friemelen toen jij de deur opendeed voor de man van PostNL. Het was duidelijk dat je me toen niet zo aardig vond. Die meneer kon er trouwens wel om lachen hoor…ik zeg het maar even…
-Het spijt me dat ik, ook al ben ik drie jaar, nog steeds de behoefte voel om, als je mijn poepluier verschoont, naar mijn poep te grijpen. Ik snap dat dat nu wel een beetje zou mogen afnemen, maar het lukt me gewoon niet om me te beheersen.
-Het spijt me dat ik begin te schreeuwen als jij in de auto ‘Op een onbewoond eiland’ probeert te zingen. Ik luister gewoon liever naar mijn eigen stem, maar dat slaat natuurlijk nergens op. Jij zingt veel beter.
-Het spijt me dat ik mijn broodkorsten soms stiekem in je hardloopschoenen stop. Ik snap dat het frustrerend is om je er met moeite toe gezet te hebben om te gaan rennen en dat stappen op drie dagen oude pindakaassmurrie dan wel vrij gruwelijk is.
-Het spijt me dat ik je ook in het weekend om zeven uur wakker maak en dat ik dan keihard “In het Mickeymouse clubhouse, is het fijn voor groot en klein’ zing, want ik weet dat je daar nu wel een beetje klaar mee bent!
(Och, wat zou dit heerlijk zijn, maar goed…never going to happen)
Lees ook: 25 Toptips voor ouders van peuters
