Je kind troosten zonder tieten: hoe doen jullie dat?
Is het überhaupt mogelijk die kleine krijser stil te krijgen zonder je tepel erin te stoppen? Hoe dan? Annemieke is er nog steeds niet achter.
First things first: dit artikel is niet lullig bedoeld. Ik twijfel er niet aan dat flesvoedende moeders prima in staat zijn hun kinderen te troosten; ikzelf snap alleen niet hoe ze dat voor elkaar krijgen. Want mijn dreumesdochter wil als ze moe of verdrietig is, alleen maar de borst.
Raar
Ja, je leest het goed, mijn peuter van 16 maanden krijgt nog steeds volop borstvoeding. Officieel ben ik daarmee een langvoeder. Waarschijnlijk zijn er veel mensen die dat juist niet snappen. Of het raar of totaal belachelijk vinden. Helemaal OK, moeten ze lekker doen. Ik vind mensen die een kat verkiezen boven een hond raar (ik weet dit ongeveer de halve wereldbevolking is, maar echt: WAAROM?!). Wat ik eveneens niet begrijp, is dat er moeders zijn die de dag doorkomen zonder koffie (dit begrijp ik niet alleen niet, ik geloof het ook niet helemaal: bestaan die mama’s echt? Of is dat een fabeltje?). Maar ik snap dus ook niet hoe je die kleine krijser stil krijgt zonder je tepel erin te stoppen. Mij lukt het in ieder geval niet.
Hysterisch janken? Dan werkt alleen de borst
Natuurlijk: troosten, wiegen, afleiden, liedje zingen, knuffelen, zoentje erop, etc, etc, etc. Ik weet welke mogelijkheden er zijn. Maar die werken allemaal niet bij mijn dochter. Nou ja, als ze struikelt en op de grond valt wel hoor; dan is ze gelukkig met een kusje. Als ze boos krijst omdat ze de hond niet mag schoppen, is het zo opgelost door samen met de bal te spelen. En als ze overstuur is omdat ze me langer dan 17 seconden niet ziet, werkt een knuffel prima om haar weer gerust te stellen. Maar niet als ze echt hysterisch aan het huilen is, door vermoeidheid, pijn of een acuut geval van ik-wil-mama bijvoorbeeld. Dan werkt alleen de tepel. Eerst dacht ik nog dat ze een voorkeur had voor mij boven K., maar dat is het niet. Had mijn vriend melkgevende tieten gehad, dan was ‘ie helemaal toppie geweest als troost. En had ik ze niet gehad, dan was ik in mijn dochter’s ogen zo nutteloos geweest als een nat bierviltje.
Zonder borst naar bed? Onmogelijk
In dezelfde categorie: in slaap krijgen. Is het überhaupt mogelijk dat een kind in slaap valt zonder aan de borst te drinken? Let wel: een dreumes hè – geen baby, die slapen overal. Sjoemelen door de vermoeide peuter in het autostoeltje te zetten en rondjes te rijden tot die oogjes eindelijk dichtvallen is ook niet toegestaan. Nee gewoon, dat je dochterlief zo rond halfacht welterusten wenst en aan d’r vader geeft die vervolgens het hele bedtijdritueel van verhaaltje voorlezen, in bad, schone luier, tandjes poetsen en naar bed uitvoert. En dat dreumes dan – zonder een hysterische woedeaanval te krijgen omdat ze moedermelk wil – lief gaat slapen. Zodat mama in de woonkamer met een glas wijn een boek kan lezen, in plaats van drie kwartier in bed te wachten totdat haar dochter eindelijk uitgesabbeld is en slapend haar tepel loslaat. Dat lijkt me nou ultiem relaxed. Helaas, voor Zoë schijnt het onmogelijk te zijn zonder borst naar bed te gaan.
Ongemakkelijk? Nee joh, tiet erin en rust
Maar het is dus wel mogelijk. Sterker nog: legio moeders doen het. Hebben zij allemaal wel aan slaaptraining gedaan? Krijsen hun kinderen niet? Of zijn die mama’s immuun voor gejank? Kun je die peuters wel rustig krijgen door ze te wiegen of een liedje te zingen? Waarschijnlijk houd ik Zoë’s ‘Ik accepteer alleen maar moedermelk als troost’-motto zelf in stand door haar nog steeds op verzoek te voeden. Maar ja, waarom ook niet? Eerlijk gezegd vind ik ‘t wel makkelijk. Een quick fix. Tiet erin en rust. De ideale oplossing aangezien je een speen of knuffelbeest thuis kan vergeten, maar je borsten altijd bij je hebt. Kinderloze vriendin J. denkt daar echter anders over: “Dus iedere keer dat Zoë een woedeaanval krijgt, ook als je bijvoorbeeld aan het winkelen bent, moet jij je BH losmaken en je tepel tevoorschijn halen om haar te troosten? Voelt dat niet een beetje ongemakkelijk?” vraagt ze me. Ongemakkelijk? Ha, als ik mijn dochter alleen stil zou kunnen krijgen door in een vol winkelcentrum hardop een liedje te zingen; dan zou ik me pas ongemakkelijk voelen.
Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.
