10 redenen waarom kinderen van vier het allerleukste zijn

Ouders, houd moed! Als je peuters kleuters worden, breken er gouden tijden aan. De kinderen van Janneke werden onlangs vier en ze vindt het nu al de beste leeftijd ooit. Dit is waarom.

LEES OOK: Kleine kinderen, kleine zorgen? Fuck dat

Onze tweeling is onlangs vier geworden en ik heb al vele fases voorbij zien komen. De ze-blijven-maar-huilen-en-ik-weet-niet-waarom-fase, de ik-heb-al-honderdvierennegentig-nachten-niet-geslapen-fase, de eindelijk-slapen-ze-door-o-nee-toch-niet-fase, de ik-ben-een-twee-of-drie-en-ik-zeg-nee-fase, de-we-trekken-zelf-de-luiers-uit-en-smeren-de-poep-in-bed-fase – en ga zo maar door. Nu zijn ze vier en roep ik halleluja! Want natuurlijk mis ik die schattige babybeentjes en slobberkusjes en pamperkontjes, maar ik tel ook mijn zegeningen. Vier is namelijk een fantastische leeftijd en tegen iedere ouder die momenteel worstelt met een van bovengenoemde fases, zeg ik: houd moed, want voor je het weet zijn ze vier. En dan gebeurt er dit.

1. Ze gaan naar school. Dat is natuurlijk ook weer wennen, want de helft van de tijd weet je niet eens wat je kind aan het doen is. Maar je komt wel weer aan jezelf toe. Ook vaak niet, omdat het huishouden en/of werk en/of andere kinderen op je wachten, maar ik heb laatst voor het eerst in vier jaar een dag vrij genomen en toen ben ik zomaar gaan winkelen. Voor mezelf. Ik bedoel maar.
2. Ze kunnen communiceren. Als kinderen vier jaar zijn, kunnen ze zich behoorlijk goed uitdrukken, inclusief nuances. Dat is soms irritant – lees: eindeloze discussies – maar ook heel handig. Dan zeggen ze bijvoorbeeld: ik wil graag een Dinosaurus-dagboek met een slot erop, om in te schrijven, want dat is cool. En dan kun jij weer zeggen: je kunt nog niet schrijven. En dat begrijpen ze dan – soort van.
3. Ze maken minder ruzie. Voortvloeiend uit het vorige punt: het scheelt een hoop frustratie als je jezelf kunt uitdrukken. En dus trekken vierjarigen elkaar niet langer de haren uit het hoofd. Althans: minder vaak. Zeg nooit nooit. Het blijven wel kinderen, natuurlijk.
4. Ze kunnen het zelf. Al minstens twee jaar lang denken ze dat ze alles zelf kunnen, maar eindelijk is dat ook echt zo. Althans, bijna alles. Bijvoorbeeld: een beker melk inschenken uit een anderhalve-literpak, zichzelf aankleden, zelf opruimen (soms), zelf billen vegen (soort van) en zelf nagels lakken (plus de tafel). Maak van loslaten je persoonlijke motto en het scheelt je bergen werk.
5. Ze zijn nog steeds schattig. Het leuke van vierjarigen is dat ze weliswaar heel groot, maar toch ook nog steeds klein zijn. Ze zijn op het schoolplein ineens weer de allerkleinsten, willen nog eindeloos knuffelen en vliegen je nog wild enthousiast om de hals als je ze komt ophalen, of als ze je drie minuten niet hebben gezien.
6. Ze krijgen vriendjes en vriendinnetjes. En dat is niet alleen reuze handig voor jou (want dan kun je ze naar een vriendje brengen als je naar de tandarts moet), maar ook nog eens heel aandoenlijk (omdat ze tekeningen bij elkaar door de brievenbus gaan gooien).
7. Papa en mama zijn nog steeds hun grote helden. De peuterpuberteit is min of meer achter de rug, de echte puberteit laat nog heel lang op zich wachten. En dus zeggen ze regelmatig dat ze verliefd op je zijn, krijg je de liefste tekeningen en knutselwerkjes en ook soms zomaar een complimentje (‘Bedankt voor het lekkere eten, mama’). Vaak vinden ze je ook gewoon stom, maar dat duurt nooit heel lang.
8. Ze kunnen zich verheugen op dingen. Dit vind ik ook zo’n leuke: vierjarigen kunnen zich ergens op verheugen. Dan sta je met ze bij de bioscoop of voor de speeltuin en zeggen ze ineens: ‘Ik heb zó’n zin!’ Je kunt ook voorpret met ze delen over de vakantie, hun verjaardag, en uiteraard het hele jaar door over Sinterklaas.
9. Je kunt een echt gesprek met ze voeren. Vierjarigen proberen de wereld om zich heen te begrijpen en te duiden. Dat kan serieuze gesprekken opleveren over leven en dood, dino’s, vulkanen, kikkerdril en noem maar op. Denk wel na over wat je wel en niet met ze wilt delen, want ze onthouden álles.
10. Het zijn levensgenieters. Vierjarigen geloven dat ze kunnen toveren, springen in de modder, eten taart met hun handen, bulderen van het lachen omdat ze denken dat ze je hebben laten schrikken, verzinnen zelf nieuwe woorden, trekken alleen maar aan wat ze mooi vinden, en wijzen je op de poes die drie huizen verderop ligt te chillen in een dakgoot. Als we de tijd nemen om naar ze te luisteren, is het elke dag een beetje feest.

LEES OOK: 10 signalen dat het einde van de tropenjaren in zicht is

Janneke Jonkman

Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.