Uit het onderzoek van de Universiteit van Binghamton blijkt dat vaders een actievere en meer betrokken rol spelen in de vroege stadia van het leven van hun kind als ze een fysieke gelijkenis zien met zichzelf. Dit is belangrijk, omdat een betrokken vaderfiguur niet alleen positieve invloed heeft op de geestelijke gezondheid van een kind, maar ook kan zorgen voor beter academische prestaties en sociale vaardigheden.
De studie focusde zich gedeeltelijk op vaders die niet bij hun kind woonden. Dokter Polachek, een van de onderzoekers, legt uit: “De vaders die de gelijkenis tussen henzelf en de baby zien hebben een grotere zekerheid dat het kind echt van hen is. Hierdoor zijn ze gemotiveerder om tijd met de kinderen door te brengen.” Maar ook voor vaders die wel thuis woonden bleek de betrokkenheid groter bij baby’s die meer op hun vader leken.
Oké, interessant onderzoek, maar ook een beetje vreemd. Want betekent dat dan dat kinderen die niet op hun vader lijken meteen met 1-0 achterstand beginnen? Je zou toch denken dat vaders ook betrokken kunnen zijn bij baby’s die niet direct op henzelf lijken? Of zou het zo zijn dat mannen toch vooral betrokken zijn bij zichzelf… we weten het niet helemaal, maar interessant is het wel!
Bron: Scary Mommy/Science Daily
Sanne (26) woont samen met haar vriend en heeft nog geen kinderen. Die wil ze voorlopig ook nog niet, maar door haar werk bij Me to We komt ze in ieder geval zeer goed beslagen ten ijs als het zover is.
