Waarom Annemieke alleen nog maar met de wc-deur open plast (privacy? Whahahaha)
Ze wordt hélémaal gek van de peuter die of keihard krijsend op de deur bonkt, of d’r kans ruikt stiekem de koelkast open te trekken. Dus laat Annemieke voortaan gewoon lekker de WC-deur open tijdens het plassen.
Is het raar? Ja. Goor? Misschien ook wel een beetje. Wanhopig? Zeker. Momfail? Vast wel. Maar weet je, dat interesseert me echt allemaal geen ene reet (hoe toepasselijk). Ik plas sinds een maandje met publiek.
Stiekem de koelkast opentrekken
Het niet open hoeven doen van de WC-deur scheelt namelijk net die ene seconde die je nodig hebt om, met je broek nog op je knieën, een ramp van wereldformaat te voorkomen. Welke ramp? Nou, mijn dochter die via een stoel op de tafel probeert te klimmen bijvoorbeeld. Driftkopdreumes die opeens de plantjes water wil geven (met het water uit de hondenbak). En met stip op nummer 1: Zoë die besluit stiekem de koelkast uit te ruimen, ‘toevallig’ precies op het moment dat ik op de WC zit. Wat ze, surprise, ook niet kan, met een enorme teringzooi op de vloer als gevolg, meestal bestaande uit een wijnfles (gebroken), een glas olijven (eveneens gebroken) en een pak boter (niet gebroken, wel zonder deksel). Met de WC-deur dicht merk ik niet dat ze de koelkast open doet, op tafel klimt of de bak van de hond aanraakt. Als de deur open staat, zie en/of hoor je dat wel. Reden genoeg.
Privacy met een peuter? Whahahaha
OK, charmant is anders, maar hé, tijdens de corona-quarantaine komt er toch niemand op bezoek. Mijn partner vragen of hij even oplet omdat ik moet poepen (en ik dat liever met dichte deur doe), is ook niet echt bevorderlijk voor de sexy sfeer in huis, maarja, seks hadden we toch al niet meer. Privacy dan? Whahahaha, ik heb een peuter, wat betekent dat ik 0,0 privacy heb. Nergens. Lig ik ‘s ochtends nog te slapen dan prikt er opeens een klein vingertje in mijn oog en wanneer mijn dochter opgetogen ‘Mama, haartjes!’ roept als ze me onder de douche ziet, weet ik dat het weer eens tijd is voor het bijtrimmen van mijn schaamhaar. Nee, zelfs in de douche ben ik niet veilig voor het kleine lastpak; overal loopt Zoë (als ze tenminste geen rottigheid uithaalt) als een hondje achter me aan. Ga ik naar de wasmachine, naar buiten of naar de WC? Leuk! Zoë wil mee! Doe ik de deur dicht omdat ik echt even een momentje alleen wil zijn, dan bonkt ze krijsend tegen het hout: “ZO-WEE MEEEEE!”
Plas-ongelukjes
Eigenlijk ben ik blij voor haar interesse in wat er allemaal op de WC gebeurt, want die Baby Zindelijkheids Communicatie werkt nog niet echt perfect. Riep ik 12 maanden geleden enthousiast dat m’n dochter binnen een jaar zindelijk zou zijn, nu moet ik concluderen dat dit niet gelukt is. Hoe enthousiast we het potje ook aanbieden, meestal weigert ze. Thuis, waar onze dochter meestal zonder luier loopt, hebben we daarom nogal wat ongelukjes. Minimaal vier per dag. Vandaar dat ik het niet aandurf haar buitenshuis ook luierloos te laten; voor je het weet plast ze in het autostoeltje, kakt ze de kinderwagen onder of pist ze op iemand z’n handgeknoopte Perzisch tapijt. Vaak zegt Zoë wel ‘POEPEN!’ maar doet ze dat pas als broek, sokken en schoenen al doorweekt zijn en die natte kleding toch wel koud begint te worden. Beetje jammer. Oftewel: nog meer redenen om die toiletdeur open te laten en zelf het goede voorbeeld te geven.
‘Blijf verdomme van die pleeborstel af!’
Daarom hoor je bij ons ieder uur (vergeten die stomme bekkenbodemoefeningen te doen na de vaginale bevalling et voilà: een zwakke blaas): ‘Oh, nu moet mama bijna plassen. Daarom gaat ze naar de WC. De WC is een potje voor grote mensen. Kijk, nu doet mama haar broek uit en plast ze op het grote-mensen-potje. Want daar horen de plasjes. In het potje. Snap je dat Zoë? Zoë? ZOE, BLIJF VERDOMME VAN DIE FOKKING PLEEBORSTEL AF!! Dat is een WC-borstel en geen haarborstel of tandenborstel, schatje. Dat is een belangrijk verschil. Kijk, nu is mama klaar en veegt ze d’r billetjes af, met WC-papier. Leuk hè, dat papier? Wil jij ook een velletje? Niet het hele rolletje leegtrekken, Zoë. BLIJF AF! Zo, nu gaat mama handjes wassen. Wil jij ook handjes wassen?’ Ik voel me een ongelooflijke randdebiel, maar het is allemaal voor het goede doel. Hopelijk heeft Zoë of snel door dat ze op het potje moet plassen, of begrijpt ze eindelijk dat ze de WC-borstel niet in d’r mond mag steken. Het liefste natuurlijk allebei. Maar het allerbelangrijkste: ze kan zo in ieder geval niet meer ongezien de koelkast leegruimen.
Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.
