Zo voed ik op: ‘Mijn kind is te dik en het is mijn schuld’

Paul (37) heeft een groot deel van zijn leven gestruggled met zijn gewicht. Nu hij vader is en zelf al een aantal jaar fit en op zijn streefgewicht, wil hij vooral dat zijn zoontje van zeven niet dezelfde moeilijke band krijgt met eten als hijzelf. Zijn zoon is echter volgens alle ‘regeltjes’ te dik voor zijn lengte en leeftijd: ‘Het is mijn schuld dat hij het dikste kindje uit de klas is.’

De eerste duizend dagen

‘Mijn vrouw Wieke had vlak na de geboorte van Jonas de regel dat we hem de eerste duizend dagen van zijn leven geen suiker zouden geven. Leuk streven, maar op zijn eerste verjaardag weken we hier op mijn initiatief vanaf. Mijn vrouw wilde heel graag zo’n ‘smash cake-moment’ met hem doen. Lekker met zijn handjes in een taart – een suikervrije. Nou, het bestellen van die taart was mijn verantwoordelijkheid en ik ben gewoon voor een variant mét suiker gegaan. Hij heeft er misschien twee hapjes van gegeten, het was vooral kliederen, maar je zag dat hij van de smaak genoot. Heerlijk om te zien. Daarna volgden nog veel meer van dit soort momenten: even proeven van mijn ijsje, een toetje bij opa en oma thuis en ga zo maar door. Er zijn eigenlijk nooit meer regels voor in de plaats gekomen en nu is hij zeven.’

Zwaarlijvig kind

‘Ik neem het mezelf kwalijk dat mijn zoon zwaarlijvig is. Inmiddels zit hij in groep 3 en na het zien van zijn laatste klassenfoto, werden we met onze neus op de feiten gedrukt: hij is het dikste kindje van de klas. Wieke had direct tranen in haar ogen bij de realisatie en het doet mij ook echt wel wat. Ik was vroeger altijd de jongen met de grootste kledingmaat en was me erg bewust van mijn verschijning. Mijn ouders waren erg streng als het op eten aankomt en ik wil niet dat mijn kind het gevoel wat ik daarbij kreeg ook zal ervaren. Misschien dat ik daarom zo wars ben van regels omtrent eten.

Ik wil niet dat hij zich ook “het zwaarlijvige kind” gaat voelen en tegelijkertijd vind ik het ook erg moeilijk om regels op te leggen als het om eten en drinken gaat. We proberen gezonde voeding te stimuleren en we trekken niet bij elk speelmoment de snoeptrommel open, maar ik wil ook dat hij eet wat hij lekker vindt en geniet van de momenten aan tafel. We hebben nooit veel snoep of koek in huis, maar qua avondeten en boterhammen is er geen limiet en daar maakt Jonas gretig gebruik van. Wieke zegt er soms wel wat van en dan kan ik het niet laten om iets te zeggen als: ach joh, laat hem. Ik kan je vertellen dat dit niet goed is voor je relatie.”

Voedingscoach

‘Over een aantal weken krijgen we thuis bezoek van een soort voedingscoach voor kinderen. Samen met haar willen we gaan kijken of we de eetgewoontes van Jonas kunnen doorbreken. Dat hij meer weet over wat goed is voor zijn lijf en van welke producten zijn lichaam niet per se de goede energie krijgt. Het is namelijk voor zijn gezondheid echt beter als hij wat kilo’s verliest, hopelijk spelenderwijs. Ik houd mijn hart vast wat ik van dit consult ga vinden.’

De namen in dit artikel zijn gefingeerd.

In de rubriek ‘Zo voed ik op’ vertellen ouders over hun manier(en) van opvoeden en waar ze tegenaan lopen. Wil jij (anoniem) wat delen over jouw opvoedstijl? Vinden we leuk: stuur een mail naar de redactie.