LEES OOK: 10 Ergernissen van hoogzwangere vrouwen.
1. Ontkenning. Dit kan niet waar zijn. Je bent toch niet echt ZO dik? Nee, natuurlijk niet. Dit is een vergissing, optisch bedrog. Het komt waarschijnlijk door de hoek waarin je staat, of het is iets met de weerspiegeling van het water. Kijk maar, als je een bolle rug maakt kun je alles nog gewoon zien…nou ja, soort van. Nee, weet je wat het is? Het zijn je darmen. Die zijn gewoon een beetje opgezet. Ze zitten vol met lucht, dat is het. Gewoon even een scheet laten en dan kun je overal weer prima bij.
2. Boosheid. Het kan toch gvd niet zo zijn dat je al bijna negen maanden een heel mens met je meezeult en dat dat nu ook nog eens betekent dat je de autonomie over je eigen lichaam kwijtraakt? Alsof die zwangerschap nog niet genoeg ongemakken met zich mee heeft gebracht! Nee, dit accepteer je niet. Als jij een geschoren bikinilijn wilt, dan komt er een geschoren bikinilijn! Al is het het laatste wat je doet (wat heel waarschijnlijk is, gezien de bochten waarin je je zult moeten wringen).
3. Vechten. Dus! Daar gaat-ie: scheermes in de aanslag, lange arm maken en huppakee. Huppakee dus. HUPPAKEE! Auw, godsamme, je verrekt bijna je arm uit de kom. Misschien dat ‘t lukt als je achterlangs gaat. Of als je gaat zitten. Of als je op je hoofd gaat staan. Maar het ZAL LUKKEN! Die buik wint het NIET van jou! NIET!
4. Depressie. Het heeft allemaal gewoon geen zin meer. Het hele leven niet. Zelfs het kleinste genoegen van een gladde venusheuvel is je ontnomen door die buik. Wat is er nu nog om voor te leven? Gelaten zijg je neer op de vloer van de douchecabine, terwijl je het scheermesje werkeloos uit je handen laten glijden. Waarom zou je überhaupt nog opstaan? Waarom zou je je logge lijf nog de douche uitslepen? Je blijft hier wel gewoon zitten. Nat. Dik. Harig.
5. Acceptatie. Er zit niks anders op: je zult voorlopig door het leven moeten met een oerwoud tussen je benen. Maar ach, je kunt het zelf toch niet zien, dus wat maakt ‘t eigenlijk uit? Scheelt ook weer jeuk en rode bultjes. Bovendien is het natuurlijk hartstikke retro, zo’n vachtje. En dus hartstikke hip. Going native, weet je wel. Trouwens, die oksels, hè… Daar kan je ook eigenlijk niet meer echt goed bij komen door die enorme borsten. Jammer, zeg.
LEES OOK: 10 Redenen waarom zwangerschapsverlof géén vakantie is.
Vala van den Boomen (37) is moeder van drie kinderen: een zoon van 9, die autisme heeft, en twee dochters van 7 en 3 jaar die beiden het Syndroom van Ehlers-Danlos hebben (net als zijzelf). Op Me to We schrijft ze over het reilen en zeilen in haar enigszins gemankeerde, maar wel erg leuke gezin. Met haar artikelen hoopt ze andere moeders een hart onder de riem te steken en wat nuchterheid (en het nodige sarcasme) te brengen in de hysterie die het ouderschap van tegenwoordig vaak is. Je vindt haar verhalen ook op Vala.nl.
