Volgens mij zat ik in groep 7, toen ik voor het eerst Engelse les kreeg. Toen was ik dus 11 jaar. En geen 4, zoals mijn zoon. Veel stelde het niet voor, maar we vonden het in ieder geval wel heel stoer. Eenmaal op de middelbare school had ik het binnen no time onder de knie en had ik geen ondertiteling meer nodig om de perikelen van Johnny Depp uit 21 Jump Street te kunnen volgen. Tegenwoordig leren kinderen nog veel eerder Engels dan in ‘mijn tijd’. Niet zozeer op school, maar gewoon van de televisie (of nee, de iPad) en van elkaar. In Nederland spreekt het grootste deel van de bevolking prima Engels en kunnen we ons over de grens heel goed redden in die taal. Ik heb drie jaar in Amerika gewoond zonder enig communicatieprobleem. Terwijl ik als kleuter toch echt voornamelijk in de poppenhoek zat, ipv met een Engels woordenboek aan een tafeltje. Dus waarom moeten onze kinderen dan nu opeens al Engels leren, als ze nog niet eens hun eigen veters kunnen strikken? En zou het sowieso misschien niet handig zijn ze eerst eens helemaal correct de eigen taal te leren?
Lees ook: Een CITO-toets op je vierde, is dat nou echt nodig?
Het Platform Onderwijs 2032 presenteert binnenkort een advies waarin staat dat kinderen al vanaf groep 1 van de basisschool Engelse les moeten krijgen. Volgens het Platform leren Nederlandse kinderen op dit moment van ‘van alles een beetje’ en dat zou zinloos zijn. Het onderwijs moet toekomstgerichter worden, anders zouden we weleens onze plaats in de top 3 van de wereld kunnen verliezen. Dat zegt althans de voorzitter van het Platform. Kinderen zouden dingen moeten leren die relevant zijn voor hun toekomst. Leren schrijven en rekenen blijft natuurlijk essentieel, maar ook Engels spreken is daarnaast heel belangrijk, omdat de samenleving waarin we ons momenteel bewegen steeds internationaler wordt. Kinderen kunnen daar niet vroeg genoeg op worden voorbereid.
Tja, ik weet het niet, hoor. Ik sprak op mijn 4e dus gewoon alleen nog maar Nederlands en toch kan ik me op dit moment best wel behoorlijk redden in onze enorm internationale samenleving. Natuurlijk is het logisch dat het onderwijs aan verandering onderhevig is, dat kinderen nu andere dingen leren dan toen ikzelf in de schoolbanken zat. Maar toch, ik vind dat het onderwijs van tegenwoordig wel een beetje hysterische vormen begint aan te nemen. Want waarom moet een kleuter Engels leren? Die kan meestal nog niet eens echt fatsoenlijk z’n moers taal spreken, dus ik zou er dan voor pleiten daar eerst een dingetje van te maken. Of, gewoon, die kleuters de eerste twee jaar op school nog een beetje te laten aanklooien. Ze te leren hoe ze gezellig samen moeten spelen, hoe ze langer dan twee minuten braaf op een stoeltje moeten blijven zitten en ze nou ja, vooruit dan maar, misschien dan ook af en toe nog eens een kabouter laten vouwen (alhoewel ik daar zelf trauma’s aan over heb gehouden en in principe voorstander zou zijn van het afschaffen van de knutselhoek). Is dat niet gewoon genoeg?
Ik ga er een beetje vanuit dat mijn 4-jarige zoon binnenkort nog niet hoeft te solliciteren bij een grote, buitenlandse multinational. Hij heeft niet allerhande internationale kleutervrienden op Facebook, dus hij hoeft ook nog geen Engelse statusupdates te geven. In principe kan hij dus best nog wel even volstaan met het aardige mondje Nederlandse volzinnen dat hij zich eigen heeft gemaakt. Laatst noemde hij aan tafel een klasgenootje dat hij blijkbaar niet zo aardig vindt opeens een ‘loser’. Waarmee ik maar zeggen wil: dat krijg je er dus van. Laat die jongen voortaan maar gewoon lekker die kabouters vouwen. Dan zie we in groep 7 wel weer eens verder.
Lees ook: 44 Dingen die je denkt als je kind voor het eerst naar school gaat.
Vala van den Boomen (38) is moeder van drie kinderen: een zoon van 10, die autisme heeft, en twee dochters van 8 en 4 jaar die beiden het Syndroom van Ehlers-Danlos hebben (net als zijzelf). Op Me-to-We schrijft ze over het reilen en zeilen in haar enigszins gemankeerde, maar wel erg leuke gezin. Met haar artikelen hoopt ze andere moeders een hart onder de riem te steken en wat nuchterheid (en het nodige sarcasme) te brengen in de hysterie die het ouderschap van tegenwoordig vaak is. Je vindt haar verhalen ook op Vala.nl.
