Als je peuter snel boos wordt… The struggle is real! Maar er is hoop.
Renske heeft een lekker pittig peuterding thuis zitten. Zo’n exemplaar met een flinke bulk temperament, waardoor hij snel boos wordt. The struggle is real OMG. Maar er is hoop – zo leerde ze.
Laten we voorop stellen dat er heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel van peuter S. gehouden wordt. Het is een heerlijk ding. Maar hey, we houden óók heel veel van harmonie, rust en gezelligheid in huis. Ja toch mensen, ja toch.
Lees ook: 11 x bewijs dat reizen met peuters de hel is
Eigenlijk had ik het al kunnen weten toen peuter S. nog in buik mijn zat. Ik voelde het aan de manier waarop hij bewoog (hard, duidelijk, soms fel), aan hoe intens hij reageerde op omgevingsgeluid, aan de enorme power die er van hem uitging. Het klinkt misschien raar, maar tijdens de zwangerschap voelde ik echt een zéér sterke, heftige energie door mijn lichaam stromen. Andere woorden heb ik er gewoon niet voor. Anyways, na een bevalling uit het boekje bleek S. een onrustige, temperamentvolle baby te zijn. Tekenend was bijvoorbeeld dat hij werkelijk woedend werd als het aanhappen (inzake de borstvoeding) niet lukte: dan moest ik hem eerst helemaal laten uitrazen en zelfs even weghalen bij de borst, alvorens we het opnieuw konden proberen. Oh, en je mocht ab so luut niet met hem op de bank gaan zitten, en meneertje koekepeertje eventjes wegleggen in de box was eigenlijk ook een no go. We hebben werkelijk uren met hem rondgelopen. Sussend, wiegend, troostend. ALLES mensen, alles haalden we uit de kast. Gelukkig besloten we na een paar weken in ieder geval een strikt schema af te kondigen, waarin de drie r’s de boventoon voerden. Het bleek de enige manier om zijn temperament een beetje in goede banen te leiden, waardoor er eindelijk weer af en toe wat rust in ons gezin en in zijn babylijf kwam.
Eerlijk gezegd kan ik inmiddels bijna lachen om die tijd (bijna dan), want hij had ons meteen bij de lurven. Wat.een.type. is mijn oudste kind. It’s his way or the high way, en dat merken we nog steeds. Hij kan enorm vrolijk zijn, superenthousiast, heel erg lief en gezellig, maar – dat zeg ik – ook enorm boos. Woedend zelfs. Uitzinnig. We hebben daarnaast perioden waarin hij constant op het (slopende) randje van ‘bijna’ boos zit: dan hoeft er eigenlijk amper wat te gebeuren of het is bal. Zijn grootste trigger is als de dingen niet gaan zoals hij wil: als we niet luisteren naar het door hem vooraf uitgestippelde of uitgedachte te bewandelen ‘pad’. De afgelopen jaren heb ik daarom als vanzelf dan ook naarstig gezocht naar de juiste aanpak.
Op de eerste plaats staan nog altijd rust, reinheid en regelmaat. Verder zijn we consequent en duidelijk, maar houden we hem niet té strak. Alleen ook weer niet te los. Het is, kortom, best wel hogere wiskunde. Maar de aller mega allerbelangrijkste les die ik heb geleerd is dat in ieder geval niet óók in blinde woede moet ontsteken. Wat uiteraard af en toe waanzinnig moeilijk is, want dat temperament heeft hij sowieso niet van een vreemde, bovendien lijkt het soms wel of hij onbewust op zoek is naar het moment waarop ik daadwerkelijk ontplof. Dan lijkt het wel of hij maar door- en door- en doorgaat met jengelen, zeuren en boos doen tot ik óók snap? Maar ik heb dus gemerkt dat ’t écht beter is als ik rustig blijf. Dan keert het tij sneller, en lijkt de lol er een beetje vanaf. Voor zo ver hij er lol aan beleeft uiteraard: ik denk dat hij het zelf ook niet leuk vindt om zo boos te zijn. Zijn emoties zijn gewoon enorm hevig, en het is voor hem echt nog moeilijk deze allemaal te begrijpen en te kanaliseren. Daarom is het belangrijk dat er een rustig iemand is aan wij hij zich kan spiegelen (daar zijn kinderen fan van heb ik begrepen). Dat hij zich kan spiegelen aan iemand die begrijpt hoe het is om de dingen zo intens te voelen. Dat hij zich kan spiegelen aan iemand van wie hij kan leren hoe je óók met je emoties kunt omgaan.
Daarbij blijf ik absoluut geloven dat het met de jaren beter zal gaan, dat hij met de jaren zijn emoties beter kan leren kanaliseren én zijn emoties beter de baas kan. Of ehm, heb jij ooit een volwassene in een hoek zien liggen krijsen en trappen omdat hij nu even geen modderfokking koekje krijgt? Hoe dan ook, ik zal hem ieder geval met alles wat ik in me heb proberen te helpen. Want hey, iémand moet hier toch de verstandigste zijn of niet dan?
Lees ook: 21 uitstekende redenen voor een peuter om ont-zet-tend boos te worden
