Dingen die je leert als je een dochter opvoedt

Je kunt zo genderneutraal doen als je wilt, een meisje opvoeden is toch echt anders dan een jongen grootbrengen. Er komt bijvoorbeeld onvermijdelijk een roze fase. Je make-up ben je op een dag ineens kwijt. En zo zijn er nog wel meer typische meiden-dingen:

LEES OOK: Als je dochter helemaal niets heeft met jurkjes, poppen en andere roze shit (en jij wél!). 

1. Dat de wijvennijd al begint op het kinderdagverblijf. Niet zelden kreeg ik tijdens het ophaalmoment van de leidster te horen dat ‘de dames’ elkaar weer eens het licht in de ogen niet gunden tijdens het thee schenken in de poppenhoek en ze moest optreden als Kofi Anan om de lieve vrede te herstellen. Waarna ik dan vervolgens nog een drie uur durend relaas van mijn 3-jarige dochter kreeg, over hoe Eva en Saar een stelletje bi’atches zijn waar ze dus gewoon hé-lé-maal klaar mee is. In ieder geval tot morgenochtend.
2. Dat je wel kunt willen dat je dochter de eerste vrouwelijke minister-president wordt, of in ieder geval op z’n minst Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, maar dat je dat dus echt kunt vergeten. Mijn dochter wil alleen maar prinses worden (Elsa, als het even kan). Of moeder. Ja, emancipatie is een illusie.
3. Dat je je alleen in het geniep kunt opmaken, omdat een dochter er niet mee akkoord gaat dat zij niet met ‘lippehstip’ op naar het kinderdagverblijf mag. Een tijdje ben ik weg gekomen met een klodder vaseline op haar lippen te smeren en te zeggen dat dat ‘onzichtbare lippenstift’ was (súpercool!), maar inmiddels doorziet ze me en eist alleen nog mijn ‘Sjanel’ in tintje roze perzik.
4. Dat je binnen drie jaar je eerste schoonzoon hebt. Mijn dochter is tegenwoordig verliefd op Thomas van de BSO, maar daarvoor hebben Luca, David en Levi de revue al gepasseerd. Voordat ik goed en wel kon vragen wat hun vader deed, was er alweer een nieuwe heer gemaal aan het firmament, dus ik heb me maar voorgenomen nog geen bruidssuikers te kopen tot de verbintenis duurzame vormen aan lijkt te gaan nemen. Na drie weken ofzo.
5. Dat kleine meisjes narcisten zijn. Mijn dochter kan zonder blikken of blozen een kwartier naar zichzelf staren in de spiegel en dan vervolgens gelukzalig zuchten: “Oh mama, wat ben ik toch mooi, hè?” Ik ben verbaasd over een dergelijk rotsvast zelfvertrouwen en stiekem ben ik er best jaloers op. Misschien dat het later irritant wordt, maar eigenlijk hoop ik dat de onzekerheid waar zoveel meisjes last van krijgen geen vat op haar krijgt.
6. Dat kleine meisjes niet kunnen wachten om grote meisjes te worden. Laatst kwam mijn dochter met een beteuterd gezicht naar mij toe, wierp een mistroostige blik in haar t-shirtje en vroeg: “Mama, waarom heb ik nou nog stééds geen borsten?” Als het even kan paradeert ze door de gang op mijn hakken. Ik heb geprobeerd haar uit te leggen dat het best wel fijn is om nog even klein te zijn, geen beha’s te hoeven kopen en je enkels niet te verzwikken op hoge hakken. Maar het is tegen dovemansoren gezegd, ze kan niet wachten.
7. Dat ze enorm koppig zijn en dat ze dat van jou hebben. Een dochter is een spiegel. Waarin je keihard met jezelf geconfronteerd wordt. “Nou, het is wel duidelijk een dochter van jou” grijnsde mijn man laatst nadat mijn dochter zich weer eens nuffig had omgedraaid en met een talk to the hand gebaar naar haar kamer was vertrokken. “Hoezo?!” probeerde ik nog verdedigend, maar diep van binnen wist ik heus wel dat het waar was. En dat die kleine feeks het allemaal van mij heeft afgekeken.
8. Dat je dochter een kast vol kleren heeft, terwijl je zoon het met drie spijkerbroeken moet doen. Het is absoluut oneerlijk, maar met de garderobe van mijn dochter kan ik de walk-in closet van Paris Hilton vullen en met die van mijn zoon halen we net het einde van de week. Nou geeft hij ook niks om wat hij aan heeft en draagt hij eigenlijk het liefst iedere dag hetzelfde, dus hij voelt zich niet benadeeld. Mijn dochter vindt drie keer per dag een nieuwe outfit eigenlijk een must en bovendien gaat ze zonder al teveel protest mee winkelen. Dan kan ze namelijk in drie spiegels tegelijk kijken terwijl mama haar salaris stuk slaat op al die leuke jurkjes bij de H&M, dus dan zijn we allebei gelukkig.
9. Dat er een tijd komt dat alles roze moet. Maar dan echt ALLES. Ik dacht eerst nog dat ik tenminste niet zo’n tutje had gebaard. Zo’n suikerzoet wicht waar het glazuur spontaan van van je tanden spat. Maar inmiddels weet ik dat je er niet aan ontkomt. Het duurt misschien een tijdje, maar uiteindelijk haalt het roze je in en voor je het weet staat je hele huis vol met roze My Little Pony’s, roze lakschoenen met nepdiamanten en roze bling bling minitasjes waar je eigenlijk een chihuahua met een diamanten halsband in zou moeten stoppen. En dan heb ik het nog niet eens over de glitters.
10. Dat je altijd in discussie bent. Waar een zoon genoegen neemt met een ferm “Omdat ik het zeg!”, of gewoon een simpele “Nee!”, gaat een dochter structureel het debat aan. Want zelfs een vrouw van nauwelijks drie turven hoog heeft gewoon al altijd gelijk. En zij is nog jong en flexibel van geest, in tegenstelling tot jijzelf en dus is het resultaat op de één of andere manier altijd dat jij op een gegeven moment niet meer goed weet wat er gebeurd is, terwijl zij met die hele reep Tony Chocolonely op de bank kruipt ipv met één stukje. Terwijl je toch écht had gezegd: “Nee, de rest is voor mama.”
11. Dat ze het mooiste meisje van de wereld is. Zonder twijfel. Omdat ze jouw dochter is. En geen enkel ander roze prinsessenfeeksje ooit aan haar zal kunnen tippen.

LEES OOK: Het hebben van een dochter is voor deze vaders niet altijd even stoer…

Vala van den Boomen

Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.