Lees ook: Gespot in het park: 7 typen vaders.
Mijn ex-Manlief maakte voor de verjaardag van onze zoon rupsen van marshmallows en fruit om uit te delen op school. Hij was er een avond mee bezig. Toegegeven, het waren fraaie rupsen geworden, maar ik had nou niet direct de neiging om de krant te bellen. Vooral niet omdat ik een paar weken later cupcakes stond te bakken voor het afscheid van onze dochter op de peutergroep van het kinderdagverblijf. Gelijke monniken, gelijke kappen enzo. De ene keer rupst hij, de andere keer bak ik. We zijn namelijk beiden ouder van onze kinderen en die taak voeren we dus ook allebei uit. Had hij echter een foto van zichzelf achter een bak met fruit en satéprikkers op Facebook gezet, dan was hij waarschijnlijk uitgeroepen tot vader van het jaar. Net zoals Chris Hemsworth dus, wiens T-Rex taart laatst onder luid gejubel de hele wereld over ging. Terwijl mijn en menig andere moeders cupcakes op weinig applaus zouden kunnen rekenen.
Net als ik kreeg ook moederblogger Bunmi Laditan een beetje jeuk van het gejuich dat Hemsworth’s baksel genereerde. Want hoezo kreeg deze kerel zowat een lintje omdat hij de keuken in dook voor zijn dochters verjaardag? Was dat eigenlijk niet gewoon zijn plicht? Daarnaast deed hij het ook vooral omdat de lokale bakkerij het klusje niet op tijd geklaard kreeg. Lullig gezegd was deze daad van vaderschapsheid dus weinig meer dan een ‘moetje’. En toch lag de hele ouderschapscommunity kwijlend van bewondering en adoratie aan Chris’ voeten. Dan rijst bij mij toch de vraag of het nou 2016, of 1916 is.
Tuurlijk, het was best een aangenaam plaatje hoor, zo’n gespierde adonis die in een strakke top in een bak met beslag staat te roeren. Dat wil ik best wel op mijn timeline zien. Maar dan vooral eigenlijk voor die smakelijke biceps (mag ik jouw garde aflikken, Chris?) en niet voor die schijnbaar bijna miraculeuze taart die hij aan het maken is. Want waarom is het toch nog steeds zo dat vaders zo ongeveer geridderd worden wanneer ze net iets méér doen dan hun kinderen ’s morgens bij de opvang naar binnen gooien, maar moeders die aan de lopende band kabouters vouwen, iedere week een hele klas ontluizen en voor een verjaardag een complete Frozen pattiserie uit hun oven toveren nooit viraal gaan op Facebook? Mijn cupcakes waren anders behoorlijk lekker (en ook nog glutenvrij!), dus hallo, waar is dan mijn wereldwijde #supermom?
Dit soort dingen zijn het bewijs dat we nog steeds leven in een maatschappij van dubbele standaarden. In een maatschappij waarin er van vrouwen verwácht wordt dat we perfecte, koekjes bakkende moeders zijn en dat dus normaal wordt gevonden, maar mannen een plaats op het erepodium krijgen toebedeeld als ze hetzelfde doen. En dat is anno nu toch eigenlijk wel een beetje raar, is het niet? Want ja, hartstikke prachtig hoor, zo’n betrokken vader als ons aller Chris. Maar eh, dat is toch eigenlijk niet meer dan normaal? Of moet ik volgend jaar toch maar een medaille voor mijn ex-Manlief kopen?
Lees ook: Wat aanstaande vaders moeten weten over de bevalling!
(Bron: Huffington Post)
Hoewel onze mannen natuurlijk met de beste bedoelingen ons proberen te steunen tijdens de bevalling, kunnen ze soms dingen zeggen waarvan je denkt…. serieus?! Wij hebben ze op een rijtje gezet in deze video.
Vala van den Boomen (37) is moeder van drie kinderen: een zoon van 8, die autisme heeft, en twee dochters van 7 en 3 jaar die beiden het Syndroom van Ehlers-Danlos hebben (net als zijzelf). Op Me to We schrijft ze over het reilen en zeilen in haar enigszins gemankeerde, maar wel erg leuke gezin. Met haar artikelen hoopt ze andere moeders een hart onder de riem te steken en wat nuchterheid (en het nodige sarcasme) te brengen in de hysterie die het ouderschap van tegenwoordig vaak is. Je vindt haar verhalen ook op Vala.nl.
